«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال
به سیستم وارد شوید
کسی منو جایی ندیده؟!!
میشه اگه دیدینش
بهش بگین نگرانشم ...
کسی منو ندیده؟
یک زنو اگه هزار بار هم ترکش کنی
باز برمیگرده
ولی اگه خودش بره...
دیگه هیچ وقت برنمیگرده
قطعا دوستانی که اجرا رو دوست نداشتن از زمان طولانیش ناراضی بودن ولی اگه آشنایی با کارهای آقای ثروتی داشته باشید میدونید که زمان کارهاشون همینقدره مثل ویتسک و کارهاشون شاید دارای چند پایان باشه تا اینکه برسه به پایانی که مد نظر خودشونه و ایده آله.
در کل کار خیلی خوبی بود و گذر زمان حس نمیشد.کار بازیگر محور نبود مثل ویتسک با بازیهای فوق العاده خانوم پناهی ها و آقای اسماعیل کشی.
کل بازیها مثل یک گروه ارکست موسیقی در خدمت کار بود.
تو دوره ای که کارها دیالوگ محور و آتلیه ای و بدون خلاقیت هستش دیدن چنین کارهایی به آدم حس خوب میده.
بنظرم تنها نکته نگران کننده کار تنگی بود که میشکست (یا شاید امشب اتفاقی شکست) و من تا آخر کار نگران بودم تو پای کسی شیشه نره.
خسته نباشید به تمام گروه.
متاسفانه مجید بهرامی هم از بین ما رفت
روحش شاد و یادش گرامی
به دلیل حجم بالای غم و غصه و عصبانیت از لغو این اجرا هرچی بگم حتمن توسط تیوال حذف میشه
پس فقط سعی میکنم دیگه بلیط پیش خرید نکنم چون واقعا ادم از فرداش خبر نداره.
البته سه هفته پیش با اینکه وفات یکی از ائمه سالهاس که در تقویم ثبت شده باز هم شما بلیط پیش فروش کرده بودین که مجبور به جا به جایی شدیم.(اجرای شاخ نبات)
در کل عادت کردیم.
من کار سه گانه اورنگ اقای حاتمی رو رفتم عالی بود با بازیه پیام دهکردی و گلاب ادینه ولی راستش باانتخاب بازیگرایی مثل خانوم بختیاری و آقای جمشیدی سر این کار کمی مرددم
دوس دارم نظرات بیشتری بخونم از دوستانی که رفتن کار رو دیدن
متاسفانه وقتی میشنویم یک کار عروسکی هستش ذهنمون میره به سمت کار کودک!
ولی تئاتر ملاقات بانوی سالخورده ثابت کرد تلفیق به جای عروسک با شخصیتها میتونه تجربه خوبی باشه.
میزان سن خوب ،نور پردازی و دکور خلاقانه و طراحی لباس از نظر بصری بیننده رو راضی میکنه.
بازیها روون و در خدمت کار هستند و تو ذوق نمیزنند.
نمادگرایی هایی هم که تو کار شده بود خوب بود و نشون میداد روی تمام لحظات کار فکر شده.
تو دورانی که کارها به سمت آتلیه ای شدن میره اجرای چنین کارهای خلاقانه و با فکری جای تقدیر داره
که متاسفانه این کارها همیشه در سکوت به روی سن میرن و با سالن های خالی روبه رو میشن.