یه فیلم همه چیز تموم!
لعنتی مگه میشه این قدر خوب بود اونم توی ساخته اول؟
به تک تک اجزای سکانس ها و پلان ها فکر شده بود
فیلم نامه، کارگردانی، فیلم برداری، تدوین، بازی ها، طراحی لباس، طراحی صحنه که همه عالی بودن یک طرف، اون موسیقی وهمی که باعث میشه به خودت بگی واقعا باید این اثر رو توی سینما می دیدم یک طرف
بعد دیدن فیلم این قدر شگفت زده بودم و حالم خوب بود که ترجیح دادم از مستی و خلسه اش لذت ببرم و اصلا به ایرادات فیلم فکر هم نکنم
فیلم تونسته بود روایت درست، باورپذیرو غیر شعاری از موضوعش ارائه بده و به بهترین شکل به لایه های درونی شخصیت اصلی فیلم نفوذ کنه
واقعا خدا قوت و تا باد، برای سینمای ایران چنین بادا