چقدر امید بخش است که در روزهایی که برای همه‌مان انقدر سخت است، یک اجرای هنری با کیفیتی بالا ببینیم، اجرایی که داستان و شخصیت‌هایش به قدری هوشمندانه نوشته شده که بتواند برای مخاطب‌ها تا این حد قابل لمس باشند.
تئاتر "دقیقا ۹ سال و ۳ ماه و ۲۰ روز پیش کجا بودی؟" بی نقص نبود؛ اما با قطعیت میتوانم بگویم جزو بهترین اجراهایی بود که در سال‌های اخیر رفته‌ام. در این اجرا، هم خندیدم، هم گریه کردم و هم ترسیدم. فرشاد هاشمی به تک تک شخصیت‌ها با ظرافت تمام جان می‌بخشد، و احساسات نهفته در آن شخصیت‌ها را به هنرمندانه‌ترین شکل ممکن به مخاطب منتقل می‌کند. صندلی "مجنون"(طراح: سپهر مهردادفر)، نورپردازی منحصر به فرد صحنه و داستانی که به شدت متفاوت و جذاب بود، در کنار ارتباط قوی بازیگر با افراد، همه عواملی هستند که این اجرا را در ذهن هر مخاطبی حک می‌کنند.
تنها قسمتی از تئاتر که به اندازه‌ی باقی قسمت‌ها قوی عمل نکرد، پایان‌بندی آن بود، انتظار می‌رفت دیالوگ‌ آخر کمی گیراتر باشد. چرا که داستان به گونه‌ای بود که تا بعد از اجرا ذهن مخاطب را درگیر می‌کرد و قطعا اگر پایان‌بندی قوی‌تر بود، این موضوع تشدید می‌شد.
در کل دیدن این تئاتر را به همه‌ی علاقه‌مندان پیشنهاد می‌کنم.

خوش باشین:)))))