یکی از نمایش های بسیار لذت بخشی بود که این مدت دیدم، هرسه عزیز خیلی خوب بازی کردند به خصوص اقای بهنام تشکر که با هنرنمایی و بازی مختص به خودش، اثر رو مال خودش کرده بود. و همین نمایش رو برای مخاطب خیلی به یادماندنی کرده بود.
پرداختن به موضوع رفاقت، اون هم رفاقت‌های طولانی، در دورانی که روابط د‌وستی روز به روز کمرنگ تر میشه و جای خودش را به روابط کاری میده، دیدنش خالی از لطف نیست. یه جورایی انگار ما آدم‌ها برای چند لحظه، با دیدن این نمایش، کمبود این جنس رفاقت‌ها در زندگیمون رو فراموش می‌کنیم. من طراحی صحنه رو دوست داشتم و به نظرم به انتقال حس خوب کمک می‌کرد. بازی‌ها درست و به اندازه بود و برای همین مخاطب خیلی زود با نمایش همراه می‌شد و لحظه‌هایی که باید، با خنده و یه جاهایی آه کشیدن، متن نمایش رو تکمیل میکرد.