بعد از سالها تماشای تاتر، این اولین بار است که در سایت تیوال عضو میشوم و نظرم را با بقیه به اشتراک میگذارم.
دیشب به تماشای نمایش بیست متری نشستم، لحظه ای که از سالن بیرون آمدم حتی نمیتوانستم با کسی حرف بزنم انقدر بفض داشتم، پرتاب شده بودم به گوشه ای از سال های دور زندگیم که انگار حتی صدای کف زدن تماشاچی ها هم نتوانست مرا از آن حال و هوا بیرون آورد، صدای دیالوگ بازیگران هنوز هم در گوشم زنگ می زند...انگار همه شان را قبلا دیده بودم. در جایی از سالهای دور جا گذاشته بودمشان، انگار میشناختم همه شان را...
تک تک لحظه های نمایش را زندگی کرده بودم با آنها...
خواستم دینم را به عنوان یک عضو کوچک به هنر این گروه ادا کرده باشم و به عنوان یک مخاطب کاملا معمولی، از همه اهالی هنر دعوت کنم به تماشای گوشه ای از تاریخ بنشینند.