سینما آزادی سانس 9 این فیلمو دیدیم. به نظر میومد خیلیا ناراضی بودن چند نفری هم وسطش پاشدن رفتن. اگرچه من خودم پسندیدم. فیلم ریتم آرومی داشت. شاید کسایی که انتظار دیالوگای زیادی دارن حوصلشون سر میرفت وسط فیلم. ولی به نظر من فوق العاده توش حس داشت. تصویر و موسیقی عالی بود. بخصوص نقطه قوت فیلم موسیقی بینظیر آقای کارن همایونفر بود که باعث شد من خیلی با فیلم ارتباط برقرار کنم.

بد نبود. اصلا بازیگرا خوب بازی نکردن. باران کوثری و پگاه آهنگرانی که خیلی روتین و همیشگی، حامد بهدادم که مثلا بخاطر خوب دیوونه شدنش انتخاب شده بود اون جاهایی که باید دیوونه بازی در میاورد خیلی بی روح و بی حوصله بازی کرده بود انگار. غم و ناراحتی و عکس العمل های خانواده دختره هم اصلا طبیعی نبود نه گریه ای نه چیزی..