«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال
به سیستم وارد شوید
عالی... عالی...عالی
چقدر احساس تو این نمایش واقعی بود.از سه شنبه که این اجرا رو دیدم ذهنم درگیره ،یکی از بهترین اجراهاییه که امسال تماشاگرش بودم همه تلاشم و برای دوباره دیدن این کار تا 25 خواهم کرد.
سپاس خانم شنوی عزیز
سپاس آقا مهران نازنین
و سپاس جناب رحیمی گرامی بخاطر این تجربه فراموش نشدنی.
به امید اجرای نمایش جدید.
من این نمایش رو ندیدم و در مورد کار نظری ندارم.
اما نقدم در مورد تفکر استفاده از حیوانات تو اجرای نمایش هاست. تو جشنواره پارسال یه کاری دیدم یه کبوترو تو قفس کرده بودن، اوایل امسال هم یه کار دیگه دیدم، با دوتا مرغ عشق تو قفس، تو این نمایش هم اسب رو میارن رو صحنه تئاتر شهر !!!!!!!!
بحثم در مورد بی ذوقی و کج سلیقگی کارگردان برای این انتخابش نیست، میخوام بدونم رو چه مبنایی از تفکر، کارگردان تصور می کنه برای انتقال مفاهیمش می توته از یه موجود زنده استفاده کنه؟؟؟
مگه سالن های تئاتر سیرکن یا استادیوم که یه کارگردن تصمیم میگیره اسب بیاره رو صحنه اون یکی کبوتر ؟؟؟
برام مهمه که بدونم این حیوونای بیچاره تو این همه اجرا تو چه شرایطی نگهداری می شن؟؟؟؟ این حیوونا باید برای حدود 30 شب آزار بشن برای اینکه یه آقای کارگردانی احساس کنه خیلی خلاقه!!!!!!
اگر کارگردان نتونسته به این بلوغ فکری برسه که این موجودات زنده نباید ابزار نمایشش باشن حتمن نیازمند اعمال قانون حمایت از حقوق حیوانات از طرف مسئولین تئاتر هستیم.
میگن میزان فرهنگ و انسانیت آدم ها رو می شه از نحوه بر خوردشون با حیوانات سنجید.