زمان شاید یک بازی باشد و بس.آینده ی نافرجام دنیا شاید همین خانواده ای باشد که حتی به گوشت تن هم برای بقا رحم نمیکنند،خانواده ای که برادر و خواهر معنایی ندارد و هیچ کس نسبت خونی ندارد و تنها راه نجات را برگشت به گذشته میبینند،تا شاید دوباره از نو شروع کنند اما زمان فریب میدهد هر بار و هر بار...و انسان همان راه کثیف را تکرار میکند دوباره و دوباره...

بازی،دکور،نورپردازی،موسیقی زنده،گریم به حدی خوب بود که حس میکردم همه ی این اتفاقها در حال افتادن است،حتی صحنه هایی بوی خون به مشامم می رسید و از تاریکی صحنه میترسیدم.
و چه جسارتی داشتید که چنین کار سختی را به اجرا درآوردید.و نقصهای این کار کمتر از چیزی هست که بخوام بنویسم.

خسته نباشید میگم به آقای صفری و تیم خوب ایشون
چند اجرای پایانی این اثر آخرالزمانی رو از دست ندید.