"آناتومی" نمایش خوبی است که به رابطه آدم ها با گذشته موثر بر حال می‌پردازد. همان آغاز، زن با رفتن خود مرد را به ترک کردن، دعوت می‌کند. آنا همیشه خواهان رفتنی ست که آموخته و زن سوم، بانی "مجبور" به رفتن راه مادرانش. و مردان داستان با خونسردی منفعلانه واکنشی درخور نشان نمی‌دهند. این گونه ما، تشنه دانستن چرایی ماجرا، به جهان نمایش پرتاب می‌شویم؛ جهانی پر از احساس های سرکوب شده یا دیده نشده، ترس از برپایی رابطه، کاهش رابطه به تنها باهم‌ بودن و خوش‌گذرانی کردن و ... . درمی‌یابیم که هنوز زن و مرد شاخک های عاطفی‌شان خوب کار می‌کند اما دیگر از آشکار کردن آن برای همدیگر ناتوانند، حتی چنانچه یکی راهی بگشاید، چنان در پیله تنهایی و بی‌تفاوتی اسیرند که شوری برای پاسخ ندارند. نمایش با درامی ملایم و گاهی سورئال ما را با خود همراه و با پایانی قابل حدس و واقعی به اندیشه درباره خود وادار می‌کند. برخی از کاستی نمایش، تاریک نبودن مطلق سالن جهت معطوف شدن تمرکز تماشاگر بر روی هر دوره، پر نور بودن چراغ های ال ای دی سال های ۳ قاب زندگی برای تماشاگران،
و در نهایت، گیجی و گمی در فهم همزمان خط داستانی هر ۳ مقطع زندگی حتی با تمرکز زیاد که مغز درد دچارمان کرد.
بازی خانم رعنا مقدم، روژین شمس و فاطمه محمودی بسیار مورد پسند بنده بود.
شاد و پرکار باشید. به امید نمایش های بعدی.