موافقم. دوستان من هم همیشه به من توصیه میکنند نمایشنامه های ایرانی را انتخاب نکنم..!!!

نکته ی پایانی در باره ی تصمیمی که گرفته اید درباره ی ندیدن آثار نویسندگان ایرانی شنیدن ناراحت کننده است.
ادبیات نمایشی ایران از آغاز ( بخوانید اولین نمایش نامه نویس ایران : آخوندزاده) تا دوران طلایی کارگاه نمایش ( بخوانید : عباس نعلبندیان، آربی آوانسیان، اخلج) تا بیضایی و رادی و چرمشیر و جلال تهرانی و علیرضا نادری و نغمه ثمینی و .... تا نسل جوانان دیروز و امروز سعی داشتن تا قطار ادبیات نمایشی این مملکت چرخش بچرخه و از حرکت نیاایسته؛ هر چند در زمان های زیادی هم چون امروز این چرخ به کندی می چرخه از فرسودگی ( بخوانید: سلیقه های کهنه) و میزان سوخت کم ( بخوانید: سواد کم و به روز) .
گروه نمایش سوراخ تو دیوار از هم‌نشینی تعدادی از دانشجویان گرایش ادبیات نمایشی در سال 1388 در دانشگاه سوره تهران تشکیل شد و از همان آغازین روزهای تشکیل خود، در مسیر تجربه ساختارهای تازه در نمایش نامه نویسی و اجرا بوده است . در پنج سال اخیر این گروه با تولید 20 نمایش نامه ... دیدن ادامه ›› و فیلم نامه در این مسیر در حال قدم بر داشتنه و البته که در دنیای نگارش و طراحی درام ، بی شک همچنان جوان هستیم و پر اشتباه.
از شما دعوت می کنیم تا اگر فرصت داشتید به دیدن نمایش "رِولور" کار دیگری از گروه ما که یکی از آخرین تولید متونی است که انجام داده ایم بروید و نظرتان را لطفا با ما در میان بگذارید.
ممنون

من به شخصه نمایش رولور رو بسیار دوست داشتم،اما در مورد نمایشنامه و اینکه معتقدید حاصل نیروهای جوان گروه شماست باید بگم آیا توضیحات و فضا سازی ابتدای نمایش خود شما را به یاد فیلم جرمِ استاد کیمیایی نمی انداخت؟؟؟به نظر من که اگر برای اثبات توانایی های گروه نویسندگانتان به دنبال مثال هستید به این نمایش تکیه نکنید چون کاملا وامدار آن فیلم بود..نقطه قوت این نمایش بی شک بازیهای این دو نفر است..