برای بار دوم بعد از یکسال به عنوان همراه برای تماشا اومدم و عمیقا حس میکنم انتخاب سالن به این بزرگی برای این اجرا اشتباه بود نمیدونم واقعا از بالکن یا ردیفهای عقب چی میشد دید اما مهمتر از اون سالن پر بود از صدای پچ پچ و هر ده ثانیه کسی با قدرت سرفه میکرد و کسانی با گوشی فلش میزدند فکر میکنم اشتباه کردم وقتی اجرایی انقدر همه گیر میشه نباید برای دیدنش برم چون هرچقدر هم اجرا درخشان باشه افراد بی فرهنگ که همنشینت باشن نمیذارن لذت ببری (البته که فکر میکنم این تئاتر فقط برای همون بار اول به اندازه کافی جذاب بود برای بار دوم صرفا اگر فن سجاد افشاریان باشی قابل دیدنه)

دلم تنگ شد برای این تئاتر برای غم تو صدای سجاد افشاریان عزیز
خوشحالم که یه تیکه از مونولوگشون رو تو گوشیم ضبط کردم هروقت غمناکم گوش میکنم