مجتبی طباطبایی فعال هنری

درود و عرض ادب خدا قوت جانانه میگم خدمت گروه زیر زمین از دیدن نمایش لذت بردم نمایش به سبک رئالیستی که از همان ابتدای نمایش دکور ساده و موسیقی زیبا و بازی های درخشان تماشاچی رو میخکوب صندلی خودش میکنه
نمایش از یه داستان جالب که میان دو برادر و خواهر که دور از هیاهوی بیرون از خانه با هم زندگی می‌کنند و به جا مانده از یک خانواده فقیر هستن که به خوبی کارگردان در طراحی خود سادگی آن ها را نشان داده به طوری که تنها وسیله ارتباطی آن ها یک تلفن ساده قدیمی است از وسایل تجملاتی استفاده نشده و حتی تلویزیونی که در همه خانه ها است رو در اینجا نمی‌بینیم و زیبایی خانه به تفنگی است که یادگار پدر است که بر دیوار خانه آویزان است
در کل همه چیز مرتب و به جا چیده شده بود

اول به عنوان یه تئاتری خسته نباشید میگم چون همه گروه ها دارن زحمت میکشن ولی متاسفانه من امشب چیزی به اسم تئاتر ندیدم میشد فقط گفت که یه کار دانشجویی بود تا یه کار حرفه ایی بازی بازیگرها اصلا خوب نبود و کارگردانی خوبی روی این متن انجام نشده بود و چیزی که خیلی تو ذوق میزد این بود که مدام فحش داده میشد من نمیدونم چه کسی گفته که میشه تو تئاتر انقدر راحت میشه فحش داد