من همیشه بعد از پایان نمایش برام مهمه که ببینم چه حسی دارم ولی در ابراز نظر سعی میکنم بیشتر از عینیت روی صحنه و مشاهدات خودم حرف بزنم.
این بار نمیدونم چرا مثل دختر مدرسه ای ها تحث تاثیر نمایش میخوام از حسم بگم....من نمایش رو جدا از اشاره به دلایل و ذکر اونها دوست داشتم و دوست داشتم که دیدمش.
علیرغم اینکه این نمایش هم تونسته بود فضای مدارس امروزی و ادبیات رایج بین نوجوانان رو دربیاره و باور پذیر بود. نقش ها به تک تک افراد هم نشسته بود. متن کار هم دیالوگهای واقعی و صحیح و مناسبی داشت. در کل از امکانات کم بهره خوبی گرفته بود.

در کل انتظار من از تیاتر یک تاثیری مثل نمایش تب هست که دوست دارم هر بار در خودم پیداش کنم ولی این مطلب چیزی از ارزشهای یک نمایش تلاشگر و باور پذیر مثل متساوی الساقین کم نمیکنه..

پیشکش درود و سپاس به عوامل نمایش