فیلم لانتوری تلنگر قوی بود برای قضاوت نکردن دیگران و پتک سنگینی که بر قبول این اصل که تا در شرایط کسی قرار نگرفتی و تا با کفش های کسی چند قدم راه نرفتی نمی تونی عملکردش رو به باد انتقاد بگیری...
زمانی می تونی توقع بخشش داشته باشته که خودت چیزی با ارزش تر رو بخشیده باشی...همون مونولوگ آخرین سکانس فیلم...
از نظر من ساخت اینجور فیلم ها...همینقدر تلخ و وحشت زا مطمئنا بیشتر از هر نوع گفتگو و نصیحتی جلوی وقوع خیلی از جرم های رایج رو از مجرمان بالقوه بگیره ...لحظه های نفس گیر قصاص اگر در ذهن مون اینگونه نقش ببنده وقتی که با عصبانیت محض داریم تصمیم خصمانه ای می گیریم شاید کمی تعدیلمون کنه...
به نظرم این فیلم حتی اگه با حذف برخی سکانس ها و پلان های به اصطلاح سیاسی اش هم اجازه اکران پیدا کنه تاثیر اجتماعی خوبی در پیشگیری جرم به ویژه در قشر نوجوان خواهد داشت...
به شخصه از تماشای این فیلم حتی تو سینمای نافرم فلسطین لذت بردم و به فکر افتادم زمانی از دیگران توقع انجام کاری رو داشته باشم که خودم انجام داده باشم و به تعبیری "رطب خورده کی منع رطب تواند کرد"!!!