یکی از کمدی های زندگی اینه که همه فکر می کنن دیگران «معمولی» هستن و خودش خاص و چنان از دست آدم های معمولی می ناله که آدم فکر می کنه طرف ابن سینایی، خواجه نصیر طوسی ای، ملاصدراییه! خیلی خنده داره!
شاید حتی نگارنده این خطوط هم در همین توهم باشه و خودش خبر نداشته باشه!