در تمام طول اجرا دلم میخواست میتونستم نمایش رو متوقف کنم و حتی به عقب برگردونم و به هر جمله ای که شنیده ام فکر کنم و فکر کنم. دیدن این نمایش از عجیب ترین و تاثیرگذارترین تجربه های زندگی من بود. در هیچ اجرایی این چنین درگیر و متاثر نشده بودم . سفر به درون، مواجهه با ترس ها، درگیری با تناقضات، تجربه ناامیدی و سرگشتگی میتونه سخت ترین لحظات زندگی یک انسان باشه و امشب برای من بسیار سخت گذشت و با تمام این احوال دلم میخواست میتونستم تمامی اجراهای باقیمانده را همراه این نمایش باشم. از تمامی گروه سپاسگزارم. کلماتی که احساس منو به این کار توصیف کنه پیدا نمیکنم و فقط میتونم بگم که کاسپار همیشه برای من جایگاه بسیار ویژه ای خواهد داشت و دلیلش این اشک هاست که به خاطر نمیارم آخرین باری رو که این چنین صادقانه و بی بهانه جاری شده اند...