امشب نمایش وانیک رو دیدم. با وجود اینکه پرده ها غیر منتظره تمام شد و پایان درستی که منِ بیننده را راضی نگه دارد، نداشت.!
بازی استاد ساعتچیان گرامی و آقای مولایی رو خیلی دوست داشتم، فضا و دکور خیلی خوب و حساب شده بود. نورپردازی هم خوب بود هرچند در صحنه ای از خانه ی میشائیل در نمایشنامه گشایش ضعف نور به چشم می خورد. ولی موسیقی.. موسیقی و صداگذاری ها هم خوب بود به شرط اینکه بی مقدمه و جایی که تماشاگر انتظارش را نداشت قطع نمی شد.! به نظر من بعضی جاها مثل یک سکته ناگهان اتفاق می افتاد و ناگهان قطع میشد که امیدوارم دلیل قانع کننده ای پشت این قضیه بوده باشد.
ولی هنوز برای منِ تماشاگر سواله که پیرمرد دائم الخمرِ صاحب کارخانه آبجو سازی که 22 بطری آبجو نوشید چه شد.؟؟!