در میان نظرها با نظرآقایان iraj.s و نقی ئی موافقم و اضافه میکنم که وقتی نام بانو ژاله صامتی را در نمایشی میبینیم فکر میکنیم حتما نمایشی قابل است و تلاش میکنیم آنرا ببینیم و وقتی با کاری ضعیف روبرو میشویم احساس خوبی نخواهیم کرد و جسارتا ایکاش خانم صامتی همچون گذشته در انتخاب بیشتر دقت کنند.

نظرات دوستان را در باب بازی جمشیدی خواندم. راستش دوستان فقط از معیار شخصی بازیش خوبه و بازیش قابل قبوله استفاده کرده بودند. در حالیکه مسئله کیفیت بازی یه مقوله تخصصی هست و علم و روش های خاص خودش رو داره. شما به من بگید چطور کسی که عمرش رو در زمین های خاکی یا روی چمن سرگرم کار با توپ و بازیکن و آفساید و این چیزا بوده میتونه به طرفه العینی بدون آموزش و مطالعه و تجربه اندوزی خاصی سر از صحنه و آکسسوار و نمایشنامه و میزانسن بیاره؟؟ این یعنی یک جای کار قطعا می لنگد.
صحبت امثال من و خانم نقوی این هست که چرا برای جذب تماشاگر (اون هم تماشاگر معلوم الحالی که فقط برای دیدن و امضاء گرفتن از بازیگران محبوبش به سالن میاد و خود نمایش براش در درجه چندم اهمیته) حاضر می شن به چنین کار سخیفی دست بزنن و کسانی که سالها روی صحنه خون دل خوردند و سالهای سال مطالعه کردند و آموزش دیدند را کنار بگذارند، خیلی سخیف تر از موج چند ساله مهاجرت بازیگران سینما به تئاتر بدون هیچ پشتوانه و دانش هنری ویژه این هنر مستقل فقط و فقط برای رونق بخشیدن به گیشه آخر به چه قیمتی؟؟!


در اینکه کارگردان کار حق دارد بعد این از همه جور سلبریتی مثل ... دیدن ادامه ›› خواننده های موسیقی و والیبالیست ها استفاده کند شکی نیست اما من هم به خودم حق می دهم این گونه "آثار هنری"!! رو تحریم کنم چون اعتقاد دارم هر کسی را بهر کاری ساختند: پژمان جمشیدی فوتبالیست است (و شاید بتواند مربی فوتبال خوبی هم باشد!) و سیامک صفری است که شمایل بازیگر واقعی تئاتر را دارد.