یادداشتی بر تئاتر توریست

***خطر لو رفتن***

توریست یک تجربه غیرمنتظره است. آنقدر غیرمنتظره که ممکن است شوکه شوید! از همان ابتدای بلیط فروشی تئاتر شروع شده و تماشاگران با فضای امنیتی موجود در شهر ورونا آشنا میشوند. با بوروکراسی اداری و شیوه صدور مجوز ورود به شهر.
در مجوز ورود به شهر تعهدنامه ای وجود دارد که از آن پیداست شهر امیری دارد. امیری که تنها نمایش رومئو و ژولیت را دوست دارد و هیچ نمایش دیگری جز آن اجازه اجرا در شهر را ندارد. این مسئله در تعهدنامه ای که امضا میکنیم نیز ذکر شده! اصولا در شهر ورونا، جایی که ماجرای عشق رومئو و ژولیت رخ میدهد، باید هم ... دیدن ادامه ›› همینطور باشد!
اهالی شهر، بازیگران تئاتر هستند. افرادی که در نقشهای خود گم شده اند. رومئو هایی که رومئو نیستند و برای رسیدن به ژولیت ها ناتوانند. انقدر در شهر نمایش رومئو و ژولیت اجرا شده که روی همه اهالی تاثیر گذاشته است تا جایی که دخترها روی بام خانه منتظر رومئو هستند.
بازیگران علی رغم اینکه تازه کار هستند مسلط به نظر میرسند. با توجه به باز بودن فضای اجرا روی صدای بازیگران خوب کار نشده است. بیشترین نقص در بازی بازیگران را بیان آنها دارد که با توجه به تازه کار بودن ایشان قابل رفع و بهبود است.

توریست یک ایده خوب و جذاب برای اجرا دارد. در اجرا به نظر میرسد که تماشاگران، توریست تماشای تئاتر هستند نه توریست شهر ورونا. اما فضای شهر با باز بودن محل اجرا به خوبی ایجاد میشود. در محوطه پارک افرادی غیر از تماشاگران گاه عبور میکنند و این مساله بیشتر محل اجرا را به محیط شهر نزدیک میکند. یکی از بهترین ترفندها برای ایجاد وسعت در شهر جدا کردن تماشاگران در گوشاگوش محل اجراست. هر تماشاگری در طول نمایش با توجه به مکانی که قرار میگیرد یک چیز میبیند و این همان اتفاقی است که در وسعت یک شهر رخ میدهد. اما شاید بهتر باشد تماشاگران بیشتر از هم جدا شوند. خصوصا آنها که با هم آمده اند. در طول نمایش بارها دیده میشود که تماشاگرانی که با هم به تماشای نمایش آمده اند از متن ماجرا خارج میشوند و با هم گفتگو میکنند که موجب میشود هم از متن ماجرا و هم از فضای موجود خارج شوند.
مساله دیگر استفاده از توریست ها یا همان تماشاگران است. در طول نمایش بازیگران تلاش میکنند به توریست ها نقش بدهند. باید میزان موفقیت هر اجرای توریست را در میزان مشارکت توریستهایش سنجید. این قدرت بازیگر است که بتواند به توریست نقشی فرای یک تماشاگر بدهد. ازآنجاییکه این سبک از اجرا مرسوم نیست عموم تماشاگران در برابر مشارکت مقاومت میکنند. توریست میتواند به گونه ای اجرا شود که تماشاگر تا سالها از اتفاقاتی که در شهر ورونا برایش رخ داد خاطره تعریف کند. ایجاد این فضا در طول 2 ساعت نمایش بسیار سخت است اما انتخاب این هدف سخت میتواند توریست را بیش از آنچه هست خاطره انگیز کند.
جذابیت توریست از این جنبه که هر تماشاگر خودش تعیین میکند که چه چیزی ببیند بسیار متنوع است. اما این تنوع نباید نمایش را تبدیل به یک کلاف پیچیده و سردرگم تبدیل کند. مخاطب تئاتر روالی در مقابل توریست جبهه میگیرد و با توجه به ساعت اجرا تمرکز لازم را ندارد. ایده ی نقش دادن به توریست ها ایده خوبی برای ایجاد تمرکز تماشاگر است اما به نظر میرسد یا میزان این نقش دادن کافی نیست یا باید از روش دیگری برای ایجاد تمرکز تماشاگر استفاده کرد مثل استفاده بیشتر از راهنما یا لیدر.
توریستی که دیدم مخاطبش مخاطب همیشگی تئاتر صحنه ای نبود و برقراری ارتباط با این تئاتر سخت است و نیازمند تمرکز و پذیرش توریست بودن است که همین مساله نیز روی تماشاگران اثر نگذاشته بود و به نظر میرسید تماشاگران توریست بودن خود را نپذیرفته بودند.