تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
تماشاخانه ملک
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
خانه نمایش دا
تالار مولوی
تالار حافظ
تماشاخانه سنگلج
تالار هنرSB > com/org | (HTTPS) localhost : 18:10:30
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
موسیقی:
موسیقیِ پرفورمنس مولتی مدیای درباره خشونت محصول ماه‌ها بداهه نوازی اعضای گروه «Red room» است. این گروه تلاش کرده تا در همشنینی‌هایِ سازی در فضایی کاملا بداهه به رنگ‌ها و فضاهایی با موضوع خشونت دست پیدا کند. شاید مهمترین ویژگی که کارکرد گروه را معنا می‌کند؛ نگاهی کارگاهی و تا حدی آزمایشگاهی به موسیقی‌ست. این فضای سازها را از صدادهی مرسوم و متداول خودشان دور کرده و نوازنده‌ها را به جستجوی شخصیتی تازه از سازهایشان واداشته است. بدیهیست که تمامی این تجربیات در فضا و اتمسفر کلی اجرا معنا پیدا می‌کند و شکل‌گیری یک تریو با دو پیانو و یک گیتار بیس چالش‌های نامتعارفی را در مقابل گروه قرار می‌دهد که به واسطه‌ی روح حاکم بر کلیت اثر می‌تواند به کارکردی درست در یک کلیت برسد.
.........................................................................................................
هنرهای تجسمی:
هر آنچه از نظر روانی برای فرد رخ می دهد, در واقع برای او اتفاق افتاده است. فشارهایی که به دلایل گوناگون, خواسته یا ناخواسته بر روان خود وارد می کنیم, از عمیق ترین و دردناک ترین نوع خشونت هستند. تلاش هایی که برای رهایی از نیروی قوی سوپرایگو انجام می دهیم, سعی برای فراموش نمودن ناکامی ها, تقلا برای بی عیب و نقص بودن, تظاهر به کنار آمدن با احساسات ناخوشایند و سرکوب نارضایتی ها, همه و همه خشونت علیه خودمان هستند. گویی در تمام طول عمر در ... دیدن ادامه ›› حال جدال با ناهشیارمان هستیم.
در این مجموعه سعی نموده ام این درگیری و تلاش های درونی را به نمایش درآورم
.....................................................................................................................
اجرا:
حصار - نا در حصاریم؛ حصار خانواده که هستی ما را شکل داده است. حصار اجتماع و قوانینی که برای برآوردن نیازهای خود مجبور به پذیرش آن هستیم. حصار کلمات برای اندیشیدن، خصار عشق و ...
آزادی - انسان محصور در تمام طول زیسته‌ی تاریخ سازش، در پی معنا کردن دوباره و چندباره‌ی کلمه رهایی است و زندگی را بدون آن بی معنی می‌داند.
خشونت - انسان محصور که در پی آزادی است می‌جنگد، شاید جنگی مذبوحانه و بی نتیجه و بی پایاناما می‌جنگد.
اجراگران در این پروژه چیزی جز این سه کلمه را زندگی نمی‌کنند.
موسیقیِ پرفورمنس مولتی مدیای درباره خشونت محصول ماه‌ها بداهه نوازی اعضای گروه «Red room» است. این گروه تلاش کرده تا در همشنینی‌هایِ سازی در فضایی کاملا بداهه به رنگ‌ها و فضاهایی با موضوع خشونت دست پیدا کند. شاید مهمترین ویژگی که کارکرد گروه را معنا می‌کند؛ نگاهی کارگاهی و تا حدی آزمایشگاهی به موسیقی‌ست. این فضای سازها را از صدادهی مرسوم و متداول خودشان دور کرده و نوازنده‌ها را به جستجوی شخصیتی تازه از سازهایشان واداشته است. بدیهیست که تمامی این تجربیات در فضا و اتمسفر کلی اجرا معنا پیدا می‌کند و شکل‌گیری یک تریو با دو پیانو و یک گیتار بیس چالش‌های نامتعارفی را در مقابل گروه قرار می‌دهد که به واسطه‌ی روح حاکم بر کلیت اثر می‌تواند به کارکردی درست در یک کلیت برسد.
.........................................................................................................
هنرهای تجسمی:
هر آنچه از نظر روانی برای فرد رخ می دهد, در واقع برای او اتفاق افتاده است. فشارهایی که به دلایل گوناگون, خواسته یا ناخواسته بر روان خود وارد می کنیم, از عمیق ترین و دردناک ترین نوع خشونت هستند. تلاش هایی که برای رهایی از نیروی قوی سوپرایگو انجام می دهیم, سعی برای فراموش نمودن ناکامی ها, تقلا برای بی عیب و نقص بودن, تظاهر به کنار آمدن با احساسات ناخوشایند و سرکوب نارضایتی ها, همه و همه خشونت علیه خودمان هستند. گویی در تمام طول عمر در ... دیدن ادامه ›› حال جدال با ناهشیارمان هستیم.
در این مجموعه سعی نموده ام این درگیری و تلاش های درونی را به نمایش درآورم
.....................................................................................................................
اجرا:
حصار - نا در حصاریم؛ حصار خانواده که هستی ما را شکل داده است. حصار اجتماع و قوانینی که برای برآوردن نیازهای خود مجبور به پذیرش آن هستیم. حصار کلمات برای اندیشیدن، خصار عشق و ...
آزادی - انسان محصور در تمام طول زیسته‌ی تاریخ سازش، در پی معنا کردن دوباره و چندباره‌ی کلمه رهایی است و زندگی را بدون آن بی معنی می‌داند.
خشونت - انسان محصور که در پی آزادی است می‌جنگد، شاید جنگی مذبوحانه و بی نتیجه و بی پایاناما می‌جنگد.
اجراگران در این پروژه چیزی جز این سه کلمه را زندگی نمی‌کنند.
عاطفه گندم آبادی و امیر این را
خواندند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
اشتباااااااه :))) اشتبااااااااااااااه
ممنون که بدترین تئاتر عمرم شدی :))
ممنون که بدترین تئاتر عمرم شدی :))
فائزه (f.jabik)
تیوال این کاربر
پروفایل
دنبال
از ۲۹ اردیبهشت ۱۳۸۸
:)))
۱۱ آبان ۱۳۹۴
دوست‌دارم
پاسخ
سلام توی عکس های این خبر دیدمت
حیف شد که اونجا ندیدمت
چون من هم بودم
گفتم سلامنی کنم...
http://www.mashreghnews.ir/fa/news/582412/
حیف شد که اونجا ندیدمت
چون من هم بودم
گفتم سلامنی کنم...
http://www.mashreghnews.ir/fa/news/582412/
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
هما روستا؛ تولدت مبارک
:"( ...
کاش میشد همین روزا یکی بیاد تولد منم تبریک بگه
کاش میشد همین روزا یکی بیاد تولد منم تبریک بگه
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
توریست تجربه‌‌ای متفاوت و دوست داشتنی‌ست.
به شهر ورونا بروید. بی شک سفر توریستی شما به این شهر فضاهای نابی را رقم می‌زند.
ممنون گروهی هستم که از چهارچوب‌ها فاصله گرفت و دنیای جدیدی را خلق کرد.
Willkommen in der Stadt Verona
به شهر ورونا بروید. بی شک سفر توریستی شما به این شهر فضاهای نابی را رقم می‌زند.
ممنون گروهی هستم که از چهارچوب‌ها فاصله گرفت و دنیای جدیدی را خلق کرد.
Willkommen in der Stadt Verona
سارا تهرانی، مهدی.. و محمد روشن این را
خواندند
شکیبا، علیرضا بخشی استوار، محمد رحمانی، کیمیا TAV، نازی، سیاوش حیدری و ذوق زده این را دوست دارند
شکیبا، علیرضا بخشی استوار، محمد رحمانی، کیمیا TAV، نازی، سیاوش حیدری و ذوق زده این را دوست دارند
ممنون که اومدی نمایش رو دیدی امیر حسین :)
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
پیش نمایشی از موسیقی فیلم در دنیای تو ساعت چند است؛
عاشقانههای کریستف رضاعی به دست مردم رسید
مراسم رونمایی آلبوم موسیقی فیلم " دردنیای تو ساعت چند است همزمان با نمایش گالری عکس‌های پشت صحنه فیلم جمعه 30مرداد با حضور آهنگساز و عوامل فیلم برگزار شد.
به گزارش خبرنگار ایلنا؛ همزمان با افتتاح گالری عکس‌های پشت صحنه "فیلم در دنیای تو ساعت چند است"؛ آلبوم موسیقی متن این فیلم رونمایی شد البته این رونمایی عنوان پیش معرفی را با خود داشت و توسط کریستف رضاعی تدارک دیده شده بود ،قرار است مراسم رونمایی اصلی آلبوم به زودی برگزار شود.
هیچکسی ... دیدن ادامه ›› مثل لیلا حاتمی و علی مصفا نیست
صبا سیاهپوش (عکاس) درباره گالری عکس‌های پشت صحنه فیلم "در دنیای تو ساعت چند است" گفت: من پس از اینکه از دانشگاه فارغ‌التحصیل شدم کارم را در زمینه عکاسی سینما آغاز کردم و باید بگویم که تا امروز هیچکس مثل لیلا حاتمی و علی مصفا در صحنه فیلمبرداری ندید بودم. آن‌های برای اینکه عکس‌های فیلم طبیعی باشد دوباره هر پلان را با همان حس تکرار می‌کردند و همین باعث شده تا تصاویری که امروز می‌بینید انقدر با حس و طبیعی باشد.
او ادامه داد: اتفاقاتی که در فیلم "در دنیای تو ساعت چند است" رخ داد آنقدر حرفهای بود که من را در این یکساله بسیار سخت‌‌گیر کرد.
صبا سیاهپوش دانش آموخته رشته عکاسی ست که عکاسی فیلم هایی چون "صدای پای من"، "محبوب"، "در دنیای تو ساعت چند است" و فیلم تازه اکران شده"دوران عاشقی" را در کارنامه دارد و پیش از این برای دریافت جایزه بهترین عکس فیلم از جشنواره بین المللی فیلم شهر و همچنین تندیس ویژه جشنواره کودک کاندیدا شده است.
موسیقی با "در دنیای تو ساعت چند است" آمیخته شده است
اما کریستف رضاعی صبح امروز (شنبه 31 امرداد) درباره برگزاری این پیش معرفی به خبرنگار ایلنا می‌گوید: من فکر میکنم موسیقی با فیلم بسیار در هم تنیده‌اند به همین دلیل من می خواستم که آلبوم در اولین رونمایی به همراه عکس‌های خانوم سیاهپوش باشد. عکس‌های خانوم سیاهپوش واقعا زیباست و این ارتباطی که میان موسیقی و تصاویر ایجاد میشد واقعا دوست‌داشتنی است. جالب است وقتی آقای یزدانیان گرافیک جلد آلبوم را دید بسیار متعجب بود و می‌گفت که چرا دقیقا از تصاویر فیلم استفاده کردم اما واقعیت این است که این موسیقی با فیلم کاملا در هم آمیخته شده است و تصاویر هم باید همینقدر ساده باشد.
اوادامه می‌دهد: من دیروز تا ساعت ده در کافه ویونا بودم و ارتباطی که مردم با اثر برقرار می کردند برایم بسیار جالب بود. من فکر میکنم جدا از واکنشی که شما در رسانه‌ها به آثار هنرمندان دارید؛ ارتباط بی‌واسطه‌ی عموم مردم و ابراز احساسات آنها می‌تواند برای هنرمند بسیار جالب باشد. خصوصا وقتی می‌بینم که بسیاری از راه دور برای این رونمایی کوچک آمده‌اند یا ساعت‌ها برای رونمایی صبر کردند.
رضاعی درباره فیلم می‌گوید: این فیلم نوستالژی، آرامش و ظرافت بچگانه و شاعرانه‌ای دارد که باید مطابق با آن موسیقی فیلم ساخته میشد و من هم سعی کردم که بر بار احساسات آرپژها تکیه کنم. ما بچگی را در پرسوناژ گلی و فرهاد مشاهده می‌کنیم. کاراکتر فرهاد در این فیلم به گونه‌ای‌ست که در عین حال که آگاهی زیادی بر اطرافش دارد، بازیگوشی‌های خاص خودش را هم دارد.
رضاعی در پایان از صفی یزدانیان تشکر می‌کند و می‌گوید: ما همه چیز را مدیون آقای یزدانیان هستیم درواقع با کار ایشان، دیگر اعضای گروه فیلم همگی به شکل پازل در کنار یکدیگر قرار گرفتند. خوشحالم که با رونمایی از آلبوم موسیقی متن این فیلم خانواده‌ای که شکل گرفت؛ صادقانه و خالصانه با مخاطب ارتباط برقرار کرد و به کار خود پایان داد. البته همچنان فیلم در چند سالن اکران می‌شود و ما برنامه‌های دیگری برای رونمایی در نظر داریم.
تغییرات آلبوم موسیقی فیلم "در دنیای تو ساعت چند است"
آلبوم موسیقی فیلم در دنیای تو ساعت چند است با چند تغییر نسبت به نسخه‌ای که روی فیلم قرار داشت منتشر شده است. قطعه 29 این آلبوم ریمیکس قطعه‌ی گلی جان است که با صدای ماکان اشکواری خوانده شده - قطعه هشتم آلبوم با نام سوته‌دلان با ورژن متفاوتی ضبط و منتشر شده است - قطعه سیزدهم بابوشکا نام دارد که نسبت به موسیقی فیلم تغییر کرده است - قطعه بیست و یکم "کیه؟" عنوان گرفته است و به فضای امپرسیونیستی نزدیک می‌شود و بسیار حال و هوای فرانسوی دارد؛ این قطعه در فیلم وجود نداشته - قطعه بیست و ششم نیز از جمله قطعاتی‌ست که در فیلم به این شکل نبود.
در این آلبوم که نشر "میم" آن را منتشر کرده است؛ 29 قطعه قرار داده شده. روزبه رخشا ( خواننده)، ماکان اشگواری (خواننده)، مهرداد پاکباز (گیتار کلاسیک)، بابک امیرمبشر (گیتار آکوستیک و گیتار جَز)، احسان صدیق ( گیتار الکتریک)، بردیا کیارس (ویولن و ویولا)، هومن نامداری (کلارینت) و مجید اسماعیلی (ویولنسل) هنرمندانی هستند که ساخته‌های کریستف رضاعی را اجرا کردند.
موسیقی فیلم در دنیای تو ساعت چند است هفته‌ی آینده راهی فروشگاه‌ها می‌شود. تاریخ دقیق انتشار این آلبوم به زودی اعلام می‌شود.
عاشقانههای کریستف رضاعی به دست مردم رسید
مراسم رونمایی آلبوم موسیقی فیلم " دردنیای تو ساعت چند است همزمان با نمایش گالری عکس‌های پشت صحنه فیلم جمعه 30مرداد با حضور آهنگساز و عوامل فیلم برگزار شد.
به گزارش خبرنگار ایلنا؛ همزمان با افتتاح گالری عکس‌های پشت صحنه "فیلم در دنیای تو ساعت چند است"؛ آلبوم موسیقی متن این فیلم رونمایی شد البته این رونمایی عنوان پیش معرفی را با خود داشت و توسط کریستف رضاعی تدارک دیده شده بود ،قرار است مراسم رونمایی اصلی آلبوم به زودی برگزار شود.
هیچکسی ... دیدن ادامه ›› مثل لیلا حاتمی و علی مصفا نیست
صبا سیاهپوش (عکاس) درباره گالری عکس‌های پشت صحنه فیلم "در دنیای تو ساعت چند است" گفت: من پس از اینکه از دانشگاه فارغ‌التحصیل شدم کارم را در زمینه عکاسی سینما آغاز کردم و باید بگویم که تا امروز هیچکس مثل لیلا حاتمی و علی مصفا در صحنه فیلمبرداری ندید بودم. آن‌های برای اینکه عکس‌های فیلم طبیعی باشد دوباره هر پلان را با همان حس تکرار می‌کردند و همین باعث شده تا تصاویری که امروز می‌بینید انقدر با حس و طبیعی باشد.
او ادامه داد: اتفاقاتی که در فیلم "در دنیای تو ساعت چند است" رخ داد آنقدر حرفهای بود که من را در این یکساله بسیار سخت‌‌گیر کرد.
صبا سیاهپوش دانش آموخته رشته عکاسی ست که عکاسی فیلم هایی چون "صدای پای من"، "محبوب"، "در دنیای تو ساعت چند است" و فیلم تازه اکران شده"دوران عاشقی" را در کارنامه دارد و پیش از این برای دریافت جایزه بهترین عکس فیلم از جشنواره بین المللی فیلم شهر و همچنین تندیس ویژه جشنواره کودک کاندیدا شده است.
موسیقی با "در دنیای تو ساعت چند است" آمیخته شده است
اما کریستف رضاعی صبح امروز (شنبه 31 امرداد) درباره برگزاری این پیش معرفی به خبرنگار ایلنا می‌گوید: من فکر میکنم موسیقی با فیلم بسیار در هم تنیده‌اند به همین دلیل من می خواستم که آلبوم در اولین رونمایی به همراه عکس‌های خانوم سیاهپوش باشد. عکس‌های خانوم سیاهپوش واقعا زیباست و این ارتباطی که میان موسیقی و تصاویر ایجاد میشد واقعا دوست‌داشتنی است. جالب است وقتی آقای یزدانیان گرافیک جلد آلبوم را دید بسیار متعجب بود و می‌گفت که چرا دقیقا از تصاویر فیلم استفاده کردم اما واقعیت این است که این موسیقی با فیلم کاملا در هم آمیخته شده است و تصاویر هم باید همینقدر ساده باشد.
اوادامه می‌دهد: من دیروز تا ساعت ده در کافه ویونا بودم و ارتباطی که مردم با اثر برقرار می کردند برایم بسیار جالب بود. من فکر میکنم جدا از واکنشی که شما در رسانه‌ها به آثار هنرمندان دارید؛ ارتباط بی‌واسطه‌ی عموم مردم و ابراز احساسات آنها می‌تواند برای هنرمند بسیار جالب باشد. خصوصا وقتی می‌بینم که بسیاری از راه دور برای این رونمایی کوچک آمده‌اند یا ساعت‌ها برای رونمایی صبر کردند.
رضاعی درباره فیلم می‌گوید: این فیلم نوستالژی، آرامش و ظرافت بچگانه و شاعرانه‌ای دارد که باید مطابق با آن موسیقی فیلم ساخته میشد و من هم سعی کردم که بر بار احساسات آرپژها تکیه کنم. ما بچگی را در پرسوناژ گلی و فرهاد مشاهده می‌کنیم. کاراکتر فرهاد در این فیلم به گونه‌ای‌ست که در عین حال که آگاهی زیادی بر اطرافش دارد، بازیگوشی‌های خاص خودش را هم دارد.
رضاعی در پایان از صفی یزدانیان تشکر می‌کند و می‌گوید: ما همه چیز را مدیون آقای یزدانیان هستیم درواقع با کار ایشان، دیگر اعضای گروه فیلم همگی به شکل پازل در کنار یکدیگر قرار گرفتند. خوشحالم که با رونمایی از آلبوم موسیقی متن این فیلم خانواده‌ای که شکل گرفت؛ صادقانه و خالصانه با مخاطب ارتباط برقرار کرد و به کار خود پایان داد. البته همچنان فیلم در چند سالن اکران می‌شود و ما برنامه‌های دیگری برای رونمایی در نظر داریم.
تغییرات آلبوم موسیقی فیلم "در دنیای تو ساعت چند است"
آلبوم موسیقی فیلم در دنیای تو ساعت چند است با چند تغییر نسبت به نسخه‌ای که روی فیلم قرار داشت منتشر شده است. قطعه 29 این آلبوم ریمیکس قطعه‌ی گلی جان است که با صدای ماکان اشکواری خوانده شده - قطعه هشتم آلبوم با نام سوته‌دلان با ورژن متفاوتی ضبط و منتشر شده است - قطعه سیزدهم بابوشکا نام دارد که نسبت به موسیقی فیلم تغییر کرده است - قطعه بیست و یکم "کیه؟" عنوان گرفته است و به فضای امپرسیونیستی نزدیک می‌شود و بسیار حال و هوای فرانسوی دارد؛ این قطعه در فیلم وجود نداشته - قطعه بیست و ششم نیز از جمله قطعاتی‌ست که در فیلم به این شکل نبود.
در این آلبوم که نشر "میم" آن را منتشر کرده است؛ 29 قطعه قرار داده شده. روزبه رخشا ( خواننده)، ماکان اشگواری (خواننده)، مهرداد پاکباز (گیتار کلاسیک)، بابک امیرمبشر (گیتار آکوستیک و گیتار جَز)، احسان صدیق ( گیتار الکتریک)، بردیا کیارس (ویولن و ویولا)، هومن نامداری (کلارینت) و مجید اسماعیلی (ویولنسل) هنرمندانی هستند که ساخته‌های کریستف رضاعی را اجرا کردند.
موسیقی فیلم در دنیای تو ساعت چند است هفته‌ی آینده راهی فروشگاه‌ها می‌شود. تاریخ دقیق انتشار این آلبوم به زودی اعلام می‌شود.
http://www.ilna.ir/%D8%A8%D8%AE%D8%B4-%D9%81%D8%B1%D9%87%D9%86%DA%AF-%D9%87%D9%86%D8%B1-6/299035-%D8%B9%D8%A7%D8%B4%D9%82%D8%A7%D9%86%D9%87-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%DA%A9%D8%B1%DB%8C%D8%B3%D8%AA%D9%81-%D8%B1%D8%B6%D8%A7%D8%B9%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%D8%AF%D8%B3%D8%AA-%D9%85%D8%B1%D8%AF%D9%85-%D8%B1%D8%B3%DB%8C%D8%AF
در لینک اصلی خبر کلیپ مراسم رونمایی و عکس‌های آن موجود است
در لینک اصلی خبر کلیپ مراسم رونمایی و عکس‌های آن موجود است
این فیلم خودش هم فیلم است هم موسیقی
مثل شب های روشن که هم خودش فیلم بود هم شعر ...
مثل شب های روشن که هم خودش فیلم بود هم شعر ...
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
وقتی جنازه‌ها آلبوم می‌دهند .......
بهنام [شاهین] باقری این را
خواند
رومینا خلج هدایتی، فرزان امیری، آذرنوش، مریم، سارا تهرانی و نازی این را دوست دارند
رومینا خلج هدایتی، فرزان امیری، آذرنوش، مریم، سارا تهرانی و نازی این را دوست دارند
اولا جنازه لطف قشنگی نیست . اون هم اطلاقش برای یک هنرمند
دوما هنر هنرمند تمام شدنی و از یاد رفتنی نیست حتی بعد از مرگش
سوما اینایی که گفتم لزوما هیچ ارتباطی به آقای پاشایی نداره
چهارما اگر هم انتقادی و کنایه ای باشه بر فرصت طلبانی وارد هست که روی علاقه مردم به فردی یا مساله ای موج سواری می کنند و از این طریق کسب شهرت و ثروت می کنند .
دوما هنر هنرمند تمام شدنی و از یاد رفتنی نیست حتی بعد از مرگش
سوما اینایی که گفتم لزوما هیچ ارتباطی به آقای پاشایی نداره
چهارما اگر هم انتقادی و کنایه ای باشه بر فرصت طلبانی وارد هست که روی علاقه مردم به فردی یا مساله ای موج سواری می کنند و از این طریق کسب شهرت و ثروت می کنند .
محمد مهدی فتحیان عزیز اول اینکه مرحوم پاشایی هنرمند نیست و آلبومی که از این آدم منتشر شده به هیچوجه یک ثر هنری نیست بر همین اساس ایشون جنازه‌ای از یاد رفته هستند. درباره فرصت طلبان هم باهات موافقم :)
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
میشه حالا به مرده عذاب وجدان ندی؟
..................................................
..................................................
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
کی حاضره قبول کنه که هیچ گهی نیس!؟
فرشید بزرگنیا، نقره، بهنام [شاهین] باقری، محمد شمالی و امیر مسعود این را
خواندند
۲۰ نفر این را دوست دارند
۲۰ نفر این را دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
وقتی دهان‌ها بسته می‌شود.....
#سکوت_معنی‌دار :))))
#سکوت_معنی‌دار :))))
سپهر امیدوار، بهنام [شاهین] باقری و محیا بهرامی این را
خواندند
رومینا خلج هدایتی، علیرضا بخشی استوار، وحید هوبخت، Positron، مرضیه، صفورا رهبری، آریو راقب کیانی، بیتا نجاتی و baharinbahar این را دوست دارند
رومینا خلج هدایتی، علیرضا بخشی استوار، وحید هوبخت، Positron، مرضیه، صفورا رهبری، آریو راقب کیانی، بیتا نجاتی و baharinbahar این را دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
یادداشت امین عظیمی
وقتی کفتارها،دندان های کژ و چرکدارشان را در تن هم فرو می کنند... وقتی پرونده سازها و آرشیویست ها برگ آس رو می کنند، وقتی عرصه ی عمومی نظرگاه چاقوکشی و عربده های چاک دهنده ی اهالی مظلوم اما دریده ی !! تئاتر می شود....
آنوقت تنها و تنها به یک باران تند و وحشی نیاز داریم . به یک سیلاب که این فضولات و مدفوع ها را بشورد و با خودش به عمق فاضلاب برآمده از روح همان هایی که از این وضعیت خشنودند پیوند دهد و جا برای نفس کشیدن دیگران فراهم کند.
#رضا_ثروتی این بار دیگر تیرخلاص را به خودش زده . کاری کرده که باید انجام می داده . جوششی از درون اش . حقیقت وجودی اش را-هرگونه بخواهید می توانید تفسیرش کنید- آشکار کرده ... اما مثل دفعه ی پیش ، مثل ماجرای ویتسک ، باور کنیم آنچه رقت انگیز است ، ثروتی نیست ؛ او دست پرورده ی دولت .....قبل است. در جشنواره ها و محافل و فضایی که محمود ا.ن برایش ، برایشان دست و پا کرده بالیده و حالا دارد عوارض طبیعی آن سالها را پس می دهد ، عوارض آن جوایز و پول ها و رشد خلق الساعه و یک شبه پیشکسوت شدن اش را ..... او دارد تقاص پس می دهد شاید که در انتها رستگار شود چون عذابش همین حالا و در عرصه ی عمومی قابل لمس است . مثل آدم های سونات شبح استریندبرگ ، رضا ثروتی حالت جلوی پرده ی مرگ ایستاده .... اما دیگران چه ؟ فرصت طلب ها و دغل بازها و کفتارهای نو رسیده ... دیدن ادامه ›› چه ؟ آنهایی که ناگهان از هر سوراخی سر برآورده اند و پشت تیربار کلمات نشسته اند؟! پشه ی نر روی هوا نعل کن هایی که وقتی کسی را ، هر کسی را در موضع ضعف می بینند اژدر غران می شوند و عقده های درونی شان را سر این ماجرا ارضا می کنند! فحش هایی که دوست داشته اند جای دیگر بدهند و ندادند، فرسایندگی امورات سطحی که برنامه زندگی شان است و از سر نخوت و فساد درونی حالا رو به سوی ثروتی روان کردند. از روزنامه نویس های دوزاری سینمایی گرفته ، تا نویسنده های اخته و عقیم شبه روشنفکری که می خواهند مدال "بگم بگم "یا "نگفته بودم ؟ "به سینه بزنند ! باور کنید شما حتی از ثروتی هم رقت انگیزترید. شمایی که عاشق سنگ پرانی و تف انداختن به آدم هایی هستید که در موضع ضعف اند. چشم هاتان را باز کنید . ثروتی هم مال همین آب و خاک است . همین جا بالیده . همین جا رشد کرده ، پای همین سفره بوده ، پس شکی نیست از خوی و مرام و مسلک او هم در رگ های شما نشانی باشد. درونتان یکی مثل اعمال این روزهای او باشد. پس به جای این ترکتازی های قهرمانانه بر جنازه ای که به زودی فراموش می شود ، -رضا ثروتی- مثل. خیل چیزهایی که به راحتی از جانب ما فراموش شد ، چارنعل نتازید. باور کنید طرف مرده است و برخاک افتاده . چاقوهای تیزتان را برای کسانی آخته نگه دارید و به کار بگیرید که گوشه ای کمین کرده اند و برای حذف یکی که می توانست کارگردان بدی هم نباشد شاباش می دهند. همان هایی که با نوشتن مزخرفترین نمایشنامه ی تاریخ ایران دوره افتاده اند که همه کورند و تازه نمایشنامه نویسی از همین الان که ما جایزه ی کلفت گرفتیم شروع شده، همان هایی که تئاترهای خر رنگ کن و شوآف و نوستالژی باز برای پر کردن کیسه های ویل جیب شان دفع می کنند روی تمامی صحنه ها به مثال "آهنگ های درخواستی"!!!! ، همان جوان ترهایی که به سادگی نوشیدن یک جرعه آب ،متن دیگری را به نام خود می زنند و هنوز ١٧ سال بیشتر ندارند، پخته خوارها و نشخوارکننده ها.
رضا ثروتی تمام شده است. به حال خودش رهایش کنید تا بالاخره راه عافیت را پیدا کند و پاک شود از غبار این همه حاشیه و از نو ، آدمی دیگر متولد شود.
این یکی سخت بیمار بود، بیماری هایی که آلودگی های جاری در پیرامونمان حادترش کرده است. آنچه حالا نیازش داریم ، باران است. سیلاب است.
آنچه باید شسته و روفته شود نه رضای ثروتی که مرام و مسلک و طریقت ثروتی وار است که به هر طرف که نگاه کنی، کم و زیاد تکثیر یافته و آبستن و آماده ی ظهور است بین جماعت تئاتری ما.
نوک پیکان را از این معلول به علت ها تغییر دهید که اگر دین نداریم لااقل آزاده باشیم.
وقتی کفتارها،دندان های کژ و چرکدارشان را در تن هم فرو می کنند... وقتی پرونده سازها و آرشیویست ها برگ آس رو می کنند، وقتی عرصه ی عمومی نظرگاه چاقوکشی و عربده های چاک دهنده ی اهالی مظلوم اما دریده ی !! تئاتر می شود....
آنوقت تنها و تنها به یک باران تند و وحشی نیاز داریم . به یک سیلاب که این فضولات و مدفوع ها را بشورد و با خودش به عمق فاضلاب برآمده از روح همان هایی که از این وضعیت خشنودند پیوند دهد و جا برای نفس کشیدن دیگران فراهم کند.
#رضا_ثروتی این بار دیگر تیرخلاص را به خودش زده . کاری کرده که باید انجام می داده . جوششی از درون اش . حقیقت وجودی اش را-هرگونه بخواهید می توانید تفسیرش کنید- آشکار کرده ... اما مثل دفعه ی پیش ، مثل ماجرای ویتسک ، باور کنیم آنچه رقت انگیز است ، ثروتی نیست ؛ او دست پرورده ی دولت .....قبل است. در جشنواره ها و محافل و فضایی که محمود ا.ن برایش ، برایشان دست و پا کرده بالیده و حالا دارد عوارض طبیعی آن سالها را پس می دهد ، عوارض آن جوایز و پول ها و رشد خلق الساعه و یک شبه پیشکسوت شدن اش را ..... او دارد تقاص پس می دهد شاید که در انتها رستگار شود چون عذابش همین حالا و در عرصه ی عمومی قابل لمس است . مثل آدم های سونات شبح استریندبرگ ، رضا ثروتی حالت جلوی پرده ی مرگ ایستاده .... اما دیگران چه ؟ فرصت طلب ها و دغل بازها و کفتارهای نو رسیده ... دیدن ادامه ›› چه ؟ آنهایی که ناگهان از هر سوراخی سر برآورده اند و پشت تیربار کلمات نشسته اند؟! پشه ی نر روی هوا نعل کن هایی که وقتی کسی را ، هر کسی را در موضع ضعف می بینند اژدر غران می شوند و عقده های درونی شان را سر این ماجرا ارضا می کنند! فحش هایی که دوست داشته اند جای دیگر بدهند و ندادند، فرسایندگی امورات سطحی که برنامه زندگی شان است و از سر نخوت و فساد درونی حالا رو به سوی ثروتی روان کردند. از روزنامه نویس های دوزاری سینمایی گرفته ، تا نویسنده های اخته و عقیم شبه روشنفکری که می خواهند مدال "بگم بگم "یا "نگفته بودم ؟ "به سینه بزنند ! باور کنید شما حتی از ثروتی هم رقت انگیزترید. شمایی که عاشق سنگ پرانی و تف انداختن به آدم هایی هستید که در موضع ضعف اند. چشم هاتان را باز کنید . ثروتی هم مال همین آب و خاک است . همین جا بالیده . همین جا رشد کرده ، پای همین سفره بوده ، پس شکی نیست از خوی و مرام و مسلک او هم در رگ های شما نشانی باشد. درونتان یکی مثل اعمال این روزهای او باشد. پس به جای این ترکتازی های قهرمانانه بر جنازه ای که به زودی فراموش می شود ، -رضا ثروتی- مثل. خیل چیزهایی که به راحتی از جانب ما فراموش شد ، چارنعل نتازید. باور کنید طرف مرده است و برخاک افتاده . چاقوهای تیزتان را برای کسانی آخته نگه دارید و به کار بگیرید که گوشه ای کمین کرده اند و برای حذف یکی که می توانست کارگردان بدی هم نباشد شاباش می دهند. همان هایی که با نوشتن مزخرفترین نمایشنامه ی تاریخ ایران دوره افتاده اند که همه کورند و تازه نمایشنامه نویسی از همین الان که ما جایزه ی کلفت گرفتیم شروع شده، همان هایی که تئاترهای خر رنگ کن و شوآف و نوستالژی باز برای پر کردن کیسه های ویل جیب شان دفع می کنند روی تمامی صحنه ها به مثال "آهنگ های درخواستی"!!!! ، همان جوان ترهایی که به سادگی نوشیدن یک جرعه آب ،متن دیگری را به نام خود می زنند و هنوز ١٧ سال بیشتر ندارند، پخته خوارها و نشخوارکننده ها.
رضا ثروتی تمام شده است. به حال خودش رهایش کنید تا بالاخره راه عافیت را پیدا کند و پاک شود از غبار این همه حاشیه و از نو ، آدمی دیگر متولد شود.
این یکی سخت بیمار بود، بیماری هایی که آلودگی های جاری در پیرامونمان حادترش کرده است. آنچه حالا نیازش داریم ، باران است. سیلاب است.
آنچه باید شسته و روفته شود نه رضای ثروتی که مرام و مسلک و طریقت ثروتی وار است که به هر طرف که نگاه کنی، کم و زیاد تکثیر یافته و آبستن و آماده ی ظهور است بین جماعت تئاتری ما.
نوک پیکان را از این معلول به علت ها تغییر دهید که اگر دین نداریم لااقل آزاده باشیم.
کاملا با شاهین موافقم. دامن زدن به این اختلاف ها تئاتر رو نابود میکنه. راه حلش هم اینه که بشینن با هم گفتگو کنن نه اینکه هر کی واسه خودش بیانیه صادر کنه.
باور کنیم همه این کارها برای شلوغ کردنه
این جماعت پشت پرده همه با هم رفیق هستن
اینکار ها فقط برای آینه که مردمی که تا حالا نمایش رو ندیدن برن 25 تومان بدن تا آقایون فروش داشته باشن
خود زنی کردن یه شگرد قدیمیه تو
این جماعت پشت پرده همه با هم رفیق هستن
اینکار ها فقط برای آینه که مردمی که تا حالا نمایش رو ندیدن برن 25 تومان بدن تا آقایون فروش داشته باشن
خود زنی کردن یه شگرد قدیمیه تو
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
لاف در غربت و...
احمد طالبی‌نژاد
گاهی سکوت سرشار از ناگفته‌ها نیست وکار به جایی می‌رسد که سکوت نشانه بلاهت است. گاهی جواب‌های فقط هوی است. چند سالی است که دارم تمرین میکنم صبور باشم و از تندی و تلخی زبان و قلمم بکاهم بلکه در این تتمه عمر کسی را نرنجانم. اما گاهی نمی‌شود. آنچه شنبه‌شب ششم تیر ماه در تالار نمایش حافظ تهران اتفاق افتاد، از جمله اتفاق‌هایی است که نمی‌شود درباره‌اش سکوت کرد. خیلی با خودم کلنجار رفتم تا متقاعد شوم که این بار هم در قبال توهین و تحقیری که آن شب نثار بنده و سایر تماشاگران شد، ساکت بمانم اما نشد. دعوت شده بودیم به تماشای نمایش فهرست، به کارگردانی رضا ثروتی. یک سال و اندی پیش نمایش «ویستک» او را در همین تالار دیده بودم و به گمانم کار ارزشمندی هم بود و در همان زمان جایی هم مطلبی درباره‌اش نوشتم. شنبه‌شب اما سالن مملو بود از برخی بزرگان و نام‌آوران عرصه‌های مختلف فرهنگ و هنر از محمود دولت‌آبادی و جواد مجابی گرفته تا دیگر نویسندگان، شاعران، نقاشان، سینماگران و البته برخی چهره‌های تئاتری. خود را آماده کرده بودم برای دیدن اثری متفاوت که البته بود اما نه آن‌گونه که فکرش را می‌کردیم. یک متن ٤٠، ٤٥ دقیقه‌ای که اشاراتی دارد بر تاثیر جنگ و ... دیدن ادامه ›› فاشیسم بر روح و روان مردم، به‌ویژه هنرمندان، به اجرایی سه‌ساعته تبدیل شده بود با انواع شعبده‌های تکنیکی و فنی. در طول اجرا گاهی زیرچشمی به مجابی و دولت‌آبادی که لطف کرده و برایشان مبل‌های فکسنی گذاشته بودند، نگاه می‌کردم. آدم پرتحملی مثل دولت‌آبادی، از نیمه‌راه، آنقدر جابه‌جا شد و این پا را روی آن پا انداخت که دلم برایش سوخت. با این وجود سه ساعت شکنجه روحی و جسمی را تحمل کردیم تا بالاخره به پایان رسید. طبق معمول ابتدا بازیگران به ترتیب نقش‌های‌شان روی صحنه آمدند و مورد تشویق هم قرار گرفتند که حق‌شان هم بود. گمان نمی‌کنم هیچ گروه بازیگری، تابه‌حال این‌همه روی صحنه جان‌فشانی کرده باشد. بعد نوبت رسید به پسرک خردسالی که نقش کودکی‌های شخصیت اصلی نمایش را بازی می‌کند و نشان می‌دهد بچه بااستعدادی هم هست. او تنها روی صحنه آمد و مورد تشویق فراوان هم قرار گرفت. سپس به سوی دروازه آهنین انتهای صحنه برگشت و با کرنش از آقای کارگردان خواست روی صحنه بیاید که آمد و پسرک را در آغوش گرفت و پس از فروکش کردن تشویق‌ها، نمایش را به یکی دو نفر تقدیم کرد و در حالی که آماده می‌شدیم برای ترک سالن - ساعت از یازده و نیم شب گذشته بود- ایشان با گفتن این کلمه که «بنشینید» و نه خواهش که مثلا «لطفا چند لحظه بنشینید» ما را که ایستاده یا نیم‌خیز بودیم، سر جای‌مان نشاند و خطابه‌اش را آغاز کرد. با این مقدمه که «من قصد مهاجرت دارم و مقصرش هم شمایید. شمایی که باعث شدید بهرام بیضایی، امیر نادری، سهراب شهید ثالث، ابراهیم گلستان و... از این مملکت بروند» (نقل به مضمون). نمی‌دانم مردم ایران چه بلایی سر ابراهیم گلستان آورده‌اند که ایشان از نزدیک به ٤٠ سال پیش ناچار به مهاجرت شده و دور از هیاهو در کاخ بزرگش در حاشیه لندن مثل یک سلطان زندگی می‌کند. در مورد کسانی همچون بهرام بیضایی، بله با ایشان همنوا هستم. هرچند بیضایی هیچگاه نگفته که از دست مردم ایران فرار کرده است. اما پرسش این است که برخی از این رفتگان، در آنجا که لابد مردمانش بافرهنگ‌تر از ما هستند و قدر هنر و هنرمند را می‌دانند، چه گلی به سر سینما و تئاتر ما زده‌اند؟ آقای ثروتی، شما علیرضا مجلل را لابد می‌شناسید. یکی از بهترین بازیگران سینما، تلویزیون و تئاتر که در اوج شهرت راهی سوئد شد. خبر دارید که برای گذران زندگی، چه می‌کند؟ از منیژه محامدی و همسرش محمد اسکندری بپرسید که در غربت چه به سرشان آمد. حال شما ما را از مهاجرت خود می‌ترسانید. کی مانع شده که تشریف ببرید؟ اتفاقا بنده پیشنهاد میکنم بروید بلکه جهانیان شما را درک کنند و به نبوغ‌تان پی برند. ماها خرفتیم و قادر به درک عمق استعداد و نبوغ شما نیستیم. فقط یادتان باشد این دو نفر بزرگی که روبروی‌تان نشسته بودند- دولت‌آبادی و مجابی- بسیار گردن‌کلفت‌تر از شمایند و زمینه مهاجرت‌شان هم بارها فراهم شده. اما همین‌جا مانده‌اند و با این همه اثر سترگ که از خود باقی گذاشته‌اند – از جمله کلیدر بر وزن پریویش و نه چنان که شما فرمودید کلیدر بر وزن کل حیدر- هنوز ادب و نزاکت خود را حفظ کرده و در مقابل مردم‌شان کرنش می‌کنند، نه اینکه بفرمایند «بشینید» انگار اعلی‌حضرت دارند خطاب به رعایا سخن می‌گویند. نه برادر عزیز شما زیادی خودتان را بزرگ می‌پندارید. اینکه می‌خواهید متفاوت باشد، خوب است اگر همچون ویستک در میزانسن و اجرا حواس‌تان به انسجام و پیوستگی لحظه‌ها باشد نه اینکه مثل همین نمایش، هرچه در تمرین‌ها اتود زده‌اید را سر هم کنید و بی‌خیال انسجام و موضوع و مضمون. انصافا خودتان به عنوان یک تماشاگر می‌توانید سر دربیاورید این نمایش درباره چیست؟ شما به صغیر و کبیر رحم نکرده‌اید. آن استاد ادبیات دانشگاه را سکه یک پول کرده‌اید. آیا از جایی دستور داشته‌اید که او را در هیبت یک سگ تصویر کنید؟ آنوقت در متن نمایش از خون‌دل خوردن یک ساله خود برای روی صحنه آوردن این نمایش توهین‌آمیز تقدیر و تشکر کنید؟ وای که در چه روزگار غریبی به سر می‌بریم.
باور کنید اگر به حرمت بزرگانی که در مجلس حضور داشتند نبود، همانجا جواب‌تان را می‌دادم. به هر حال شما مختارید بمانید یا بروید. چرخ تئاتر این مملکت هم با نبودن شما لنگ نمی‌زند. لنگی از همان جایی ناشی می‌شود که شما در سخنان‌تان سعی کردید، تطهیرش کنید و گناه همه‌چیز را به گردن مردم بیندازید ولی لطف کنید یکی، دو شب به‌صورت ناشناس در بین تماشاگران روی نیمکت‌های آزاردهنده بنشینید و به کارناوالی که راه انداخته‌اید، نگاه کنید و بعد خود را همتراز بیضایی و دیگران قلمداد کنید.
احمد طالبی‌نژاد
گاهی سکوت سرشار از ناگفته‌ها نیست وکار به جایی می‌رسد که سکوت نشانه بلاهت است. گاهی جواب‌های فقط هوی است. چند سالی است که دارم تمرین میکنم صبور باشم و از تندی و تلخی زبان و قلمم بکاهم بلکه در این تتمه عمر کسی را نرنجانم. اما گاهی نمی‌شود. آنچه شنبه‌شب ششم تیر ماه در تالار نمایش حافظ تهران اتفاق افتاد، از جمله اتفاق‌هایی است که نمی‌شود درباره‌اش سکوت کرد. خیلی با خودم کلنجار رفتم تا متقاعد شوم که این بار هم در قبال توهین و تحقیری که آن شب نثار بنده و سایر تماشاگران شد، ساکت بمانم اما نشد. دعوت شده بودیم به تماشای نمایش فهرست، به کارگردانی رضا ثروتی. یک سال و اندی پیش نمایش «ویستک» او را در همین تالار دیده بودم و به گمانم کار ارزشمندی هم بود و در همان زمان جایی هم مطلبی درباره‌اش نوشتم. شنبه‌شب اما سالن مملو بود از برخی بزرگان و نام‌آوران عرصه‌های مختلف فرهنگ و هنر از محمود دولت‌آبادی و جواد مجابی گرفته تا دیگر نویسندگان، شاعران، نقاشان، سینماگران و البته برخی چهره‌های تئاتری. خود را آماده کرده بودم برای دیدن اثری متفاوت که البته بود اما نه آن‌گونه که فکرش را می‌کردیم. یک متن ٤٠، ٤٥ دقیقه‌ای که اشاراتی دارد بر تاثیر جنگ و ... دیدن ادامه ›› فاشیسم بر روح و روان مردم، به‌ویژه هنرمندان، به اجرایی سه‌ساعته تبدیل شده بود با انواع شعبده‌های تکنیکی و فنی. در طول اجرا گاهی زیرچشمی به مجابی و دولت‌آبادی که لطف کرده و برایشان مبل‌های فکسنی گذاشته بودند، نگاه می‌کردم. آدم پرتحملی مثل دولت‌آبادی، از نیمه‌راه، آنقدر جابه‌جا شد و این پا را روی آن پا انداخت که دلم برایش سوخت. با این وجود سه ساعت شکنجه روحی و جسمی را تحمل کردیم تا بالاخره به پایان رسید. طبق معمول ابتدا بازیگران به ترتیب نقش‌های‌شان روی صحنه آمدند و مورد تشویق هم قرار گرفتند که حق‌شان هم بود. گمان نمی‌کنم هیچ گروه بازیگری، تابه‌حال این‌همه روی صحنه جان‌فشانی کرده باشد. بعد نوبت رسید به پسرک خردسالی که نقش کودکی‌های شخصیت اصلی نمایش را بازی می‌کند و نشان می‌دهد بچه بااستعدادی هم هست. او تنها روی صحنه آمد و مورد تشویق فراوان هم قرار گرفت. سپس به سوی دروازه آهنین انتهای صحنه برگشت و با کرنش از آقای کارگردان خواست روی صحنه بیاید که آمد و پسرک را در آغوش گرفت و پس از فروکش کردن تشویق‌ها، نمایش را به یکی دو نفر تقدیم کرد و در حالی که آماده می‌شدیم برای ترک سالن - ساعت از یازده و نیم شب گذشته بود- ایشان با گفتن این کلمه که «بنشینید» و نه خواهش که مثلا «لطفا چند لحظه بنشینید» ما را که ایستاده یا نیم‌خیز بودیم، سر جای‌مان نشاند و خطابه‌اش را آغاز کرد. با این مقدمه که «من قصد مهاجرت دارم و مقصرش هم شمایید. شمایی که باعث شدید بهرام بیضایی، امیر نادری، سهراب شهید ثالث، ابراهیم گلستان و... از این مملکت بروند» (نقل به مضمون). نمی‌دانم مردم ایران چه بلایی سر ابراهیم گلستان آورده‌اند که ایشان از نزدیک به ٤٠ سال پیش ناچار به مهاجرت شده و دور از هیاهو در کاخ بزرگش در حاشیه لندن مثل یک سلطان زندگی می‌کند. در مورد کسانی همچون بهرام بیضایی، بله با ایشان همنوا هستم. هرچند بیضایی هیچگاه نگفته که از دست مردم ایران فرار کرده است. اما پرسش این است که برخی از این رفتگان، در آنجا که لابد مردمانش بافرهنگ‌تر از ما هستند و قدر هنر و هنرمند را می‌دانند، چه گلی به سر سینما و تئاتر ما زده‌اند؟ آقای ثروتی، شما علیرضا مجلل را لابد می‌شناسید. یکی از بهترین بازیگران سینما، تلویزیون و تئاتر که در اوج شهرت راهی سوئد شد. خبر دارید که برای گذران زندگی، چه می‌کند؟ از منیژه محامدی و همسرش محمد اسکندری بپرسید که در غربت چه به سرشان آمد. حال شما ما را از مهاجرت خود می‌ترسانید. کی مانع شده که تشریف ببرید؟ اتفاقا بنده پیشنهاد میکنم بروید بلکه جهانیان شما را درک کنند و به نبوغ‌تان پی برند. ماها خرفتیم و قادر به درک عمق استعداد و نبوغ شما نیستیم. فقط یادتان باشد این دو نفر بزرگی که روبروی‌تان نشسته بودند- دولت‌آبادی و مجابی- بسیار گردن‌کلفت‌تر از شمایند و زمینه مهاجرت‌شان هم بارها فراهم شده. اما همین‌جا مانده‌اند و با این همه اثر سترگ که از خود باقی گذاشته‌اند – از جمله کلیدر بر وزن پریویش و نه چنان که شما فرمودید کلیدر بر وزن کل حیدر- هنوز ادب و نزاکت خود را حفظ کرده و در مقابل مردم‌شان کرنش می‌کنند، نه اینکه بفرمایند «بشینید» انگار اعلی‌حضرت دارند خطاب به رعایا سخن می‌گویند. نه برادر عزیز شما زیادی خودتان را بزرگ می‌پندارید. اینکه می‌خواهید متفاوت باشد، خوب است اگر همچون ویستک در میزانسن و اجرا حواس‌تان به انسجام و پیوستگی لحظه‌ها باشد نه اینکه مثل همین نمایش، هرچه در تمرین‌ها اتود زده‌اید را سر هم کنید و بی‌خیال انسجام و موضوع و مضمون. انصافا خودتان به عنوان یک تماشاگر می‌توانید سر دربیاورید این نمایش درباره چیست؟ شما به صغیر و کبیر رحم نکرده‌اید. آن استاد ادبیات دانشگاه را سکه یک پول کرده‌اید. آیا از جایی دستور داشته‌اید که او را در هیبت یک سگ تصویر کنید؟ آنوقت در متن نمایش از خون‌دل خوردن یک ساله خود برای روی صحنه آوردن این نمایش توهین‌آمیز تقدیر و تشکر کنید؟ وای که در چه روزگار غریبی به سر می‌بریم.
باور کنید اگر به حرمت بزرگانی که در مجلس حضور داشتند نبود، همانجا جواب‌تان را می‌دادم. به هر حال شما مختارید بمانید یا بروید. چرخ تئاتر این مملکت هم با نبودن شما لنگ نمی‌زند. لنگی از همان جایی ناشی می‌شود که شما در سخنان‌تان سعی کردید، تطهیرش کنید و گناه همه‌چیز را به گردن مردم بیندازید ولی لطف کنید یکی، دو شب به‌صورت ناشناس در بین تماشاگران روی نیمکت‌های آزاردهنده بنشینید و به کارناوالی که راه انداخته‌اید، نگاه کنید و بعد خود را همتراز بیضایی و دیگران قلمداد کنید.
خوشحالم که بخت با من یار بوده و خطابه ای که در میان دوستان صحبت از آن است در شبی که اجرا را دیدم توسط کارگردان محترم نمایش ایراد نشد و از علاقه ام به دسترنج ایشان و گروهشان نکاست.
بنظرم اتفاقی که برای نمایش فهرست در حال وقوع است مانند شخصی است که افرادی را دعوت و از میهمانان خود در حد توان و بضاعتش کم و بیش به نیکی و گرمی پذیرایی کند و اما در انتها میهمانان را با ریختن سطلی آب سرد بر سرشان بدرقه نماید و بعد استدلال کند که این هم جزئی از ضیافت بوده است!
مشخصاً پسندیده نیست.
بنظرم اتفاقی که برای نمایش فهرست در حال وقوع است مانند شخصی است که افرادی را دعوت و از میهمانان خود در حد توان و بضاعتش کم و بیش به نیکی و گرمی پذیرایی کند و اما در انتها میهمانان را با ریختن سطلی آب سرد بر سرشان بدرقه نماید و بعد استدلال کند که این هم جزئی از ضیافت بوده است!
مشخصاً پسندیده نیست.
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
دوستان حالا همه با هم تکرار کنید
هیچ فیلمی,هیچ وقت تو هیچ کمدی نمیمونه!بالاخره یه جایی یه روزی دیده میشه، چه ما باشیم چه نباشیم!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
دوباره
هیچ فیلمی,هیچ وقت تو هیچ کمدی نمیمونه!بالاخره یه جایی یه روزی دیده میشه، چه ما باشیم چه نباشیم!!!!!!!!!!!!!!!!
صدا نمیاد دوباره این دیالوگ ماندگار رو تکرار کنید ....
هیچ فیلمی,هیچ وقت تو هیچ کمدی نمیمونه!بالاخره یه جایی یه روزی دیده میشه، چه ما باشیم چه نباشیم!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
هیچ فیلمی,هیچ وقت تو هیچ کمدی نمیمونه!بالاخره یه جایی یه روزی دیده میشه، چه ما باشیم چه نباشیم!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
دوباره
هیچ فیلمی,هیچ وقت تو هیچ کمدی نمیمونه!بالاخره یه جایی یه روزی دیده میشه، چه ما باشیم چه نباشیم!!!!!!!!!!!!!!!!
صدا نمیاد دوباره این دیالوگ ماندگار رو تکرار کنید ....
هیچ فیلمی,هیچ وقت تو هیچ کمدی نمیمونه!بالاخره یه جایی یه روزی دیده میشه، چه ما باشیم چه نباشیم!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
به بهانه‌ی لغو کنسرت کیهان کلهر در ایران؛
حرفهای تکراری و حمایت مبهم ارشاد از موسیقی/کلهر دیگر در ایران روی صحنه نمی‌رود
کیهان کلهر؛ فرهنگ و هنر ایران را گروگانِ زورگیری و زور آزمایی جناح‌های سیاسی می‌داند و دفتر موسیقی همچنان اقدام موثری برای دفاع از مجوزهایش نمی‌کند.
به گزارش خبرنگار ایلنا؛ درحالی‌که وزارت ارشاد ایران توانایی دفاع از مجوزهای خود را ندارد و مدیرکل دفتر موسیقی نیز لغو چند کنسرت در مقابل هزاران کنسرتی که در طول سال برگزار می‌شود را ناچیز می‌داند؛ بزرگترین نوازنده کمانچه ایران با لغو کنسرتش مواجه می‌شود و تصمیم می‌گیرد تا زمانی که فرهنگ و هنر ایران گروگانِ زورگیری و زورآزمایی جناح‌های سیاسی است؛ در ایران کنسرتی برگزار نکند.
فشار اماکن و لغو کنسرت جهانی‌ترین هنرمند ایران
هفته‌ی ... دیدن ادامه ›› گذشته پیروز ارجمند (مدیرکل دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی) در نشستی درباره لغو کنسرت‌ها گفته بود؛ سال گذشته فقط مجوز برگزاری چهار کنسرت لغو شد و لغو این تعداد کنسرت نسبت به اجرای هزار و ششصد کنسرت در کشور عدد بزرگی نیست.
وی؛ صدور مجوز توسط شورای تأمین را خلاف قانون دانست و اظهار کرد: برگزاری کنسرت اقدامی فرهنگی و هنری است و صدور مجوز توسط شورای تأمین امری خلاف قانون است و تنها در موارد خاص برای مکان برگزاری، کسب صدور مجوز از اداره اماکن نیروی انتظامی لازم است.
اما نامزد چهار دوره جایزه‌ی گرمی، یکی بین‌المللی‌ترین چهره‌های موسیقی ایران و نوازنده و آهنگساز چیره‌دست کمانچه یعنی کیهان کلهر؛ طبق برنامه‌ها، قرار بود این هفته 19 خردادماه بعد از مدت‌ها در ایران (برج میلاد تهران) کنسرتی برگزار کند که مجوز این برنامه از طرف اداره‌ی اماکن صادر نشد.
قرار بود کلهر برای اولین بار در ایران، کنسرتی همراه با «بروکلین رایدر» داشته باشد و در یک ماه و نیم گذشته نیز مقدمات برگزاری کنسرت فراهم شده بود اما چند روز مانده به برگزاری این برنامه؛ اداره‌ی اماکن به دلیل ملاحظات امنیت، از صدور مجوز برگزاری کنسرت خودداری کرد.
حمایت‌های مبهم و پنهان‌کاری‌های دفتر موسیقی
پیروز ارجمند درحالی تعداد کنسرت‌های لغو شده‌ی سال گذشته را تنها 4 برنامه عنوان می‌کند؛ که سال گذشته خبر لغو 20 کنسرت منتشر شد. از سوی دیگر وی در مواردی خاص مجوز اماکن را برای مکان برگزاری کنسرت و نه برگزار شدن یا نشدن یک کنسرت واجب می‌داند. این‌ها درحالی‌ست که کنسرت کیهان کلهر یکی از مهمترین و بزرگترین نوازندگان ایران به راحتی توسط اداره اماکن متوقف می‌شود و البته کنسرت گروه جیپسی کینگ هم یکی دیگر از کنسرت‌هایی بود که اماکن با برگزاری آن مخالف کرده و مجوز از سوی این مرکز صادر نشد.
نکته‌ای که همواره از سوی مدیرکل دفتر موسیقی دیده شده؛ پنهان کاری و بی‌اهمیت جلوه دادن لغو کنسرت‌ها بوده است. ممکن است لغو 20 کنسرت درمقابل 1600 کنسرت برگزار شده عدد ناچیزی باشد اما آنچه واضح است؛ بی‌سرپناهی و ناامنی شرایط فعالیت هنرمندان در ایران است.
کیهان کلهر؛ هنرمندی‌ست که سالهاست در بزرگترین سالن‌های کشورهای جهان تور کنسرت برگزار می‌کند و مورد احترام و استقبال مردم سراسر جهان قرار می‌گیرد اما شرایط او در ایران به جایی می‌رسد که با بی‌احترامی کنسرتش را لغو می‌کنند و تا او هم در این‌باره بگوید: «کنسرت‌ها دوباره برگزار نخواهد شد. تا زمانی که فرهنگ و هنر ایران گروگانِ زورگیری و زورآزمایی جناح‌های سیاسی است و خط مشی مشخصی برای اینگونه فعالیت‌ها تعریف و اجرا نشده، بنده از انجام هرگونه فعالیت در ایران خودداری خواهم کرد.»
البته پیروز ارجمند در آخرین مصاحبه‌ی خود فشارها روی موسیقی را بسیار دانسته و گزارشی درباره لغو کنسرت کیهان کلهر برای وزیر ارشاد فرستاده است اما آنچه همه می‌دانیم این است که طی دو سال گذشته هنوز هم وزارت ارشاد و دفتر موسیقی نتوانسته از مجوزهای خود دفاع کند و حامی موزیسین‌های کشور باشد.
وعده‌های تکراری و بی‌نتیجه مدیرکل دفتر موسیقی
از زمانی که پیروز ارجمند بر مسند ریاست دفتر موسیقی نشسته؛ همواره وعده‌هایی را برای هنرمندان تکرار کرده که اکثر آنها به نتیجه نرسیده است. مدیرکل دفتر موسیقی درحالی می‌گوید که امیدوار است هیج هنرمندی به گرفتن مجوز نیاز نداشته باشد و با مشارکت شرکت‌ها و هنرمندان، کنسرت‌های موسیقی در کمال صحت و سلامت برگزار شود؛ که حتی توانایی دفاع از مجوزهایی که ارشاد صادر می‌کند را هم ندارند.
او همواره از مذاکره با ائمه جمعه شهرستان‌ها خبر می‌دهد اما همچنان هر ماه خبر لغو کنسرتی در یک شهرستان شنیده می‌شود. او از برداشت ممیزی برای دریافت مجوز برگزاری کنسرت و انتشار آلبوم موسیقی می‌گوید اما بسیاری از هنرمندان همچنان از شرایط موجود گله و شکایت دارند.
ارجمند یکسال است که می‌گوید موسیقی کالای لوکس نیست و برای ارزان‌سازی برگزاری کنسرت‌ها دفتر موسیقی وزارت ارشاد برنامه دارد و صندلی سالن‌های برگزاری کنسرت براساس استانداردهای تعیین‌شده قیمت‌گذاری می‌شود اما ارکستر سمفونیک و ارکستر ملی که با بودجه‌ی دولتی هم فعالیت می‌کنند؛ قیمت بلیت‌های کنسرت را از 45000 تومان تا 150000 تومان قرار می‌دهند که رقمی غیرقابل قابل باور برای توده جامعه می‌شود و در نتیجه سالن‌های کنسرت به قشر خاصی از جامعه اختصاص می‌یابد.
موانع برگزاری کنسرت‌ها از نظر وزیر ارشاد: بعضی عناصر ذی‌نفوذ دخالت می‌کنند
علی جنتی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی چندی قبل در گفتگویی با سایت جماران به مسائلی که پیرامون لغو کنسرت‌های موسیقی وجود دارد؛ گفته است: کسانی این نوع برخوردها را می‌کنند که متأسفانه بعضی از آنها در کسوت روحانیت هستند و نه دیدگاه‌های امام را قبول دارند و نه دیدگاه‌های رهبری را زیرا هم نظرات امام در رابطه با موسیقی کاملا روشن است و هم مقام معظم رهبری حدود 73 جلسه درس خارج فقه خود را به بحث غنا و موسیقی اختصاص داده‌اند و نهایتا رأی ایشان روشن است. ما هم با نیروی انتظامی و هم با وزیر کشور در این مورد صحبت کرده‌ایم. ما به آنها گفته‌ایم چون خودمان کاملا رعایت حدود شرعی را می‌کنیم. مواردی که مجوز داده می‌شود را استانداران، فرمانداران و نیروی انتظامی باید حمایت کنند و نگذارند افرادی خودسر باعث شوند کنسرت‌ها لغو شود که آنها گفته‌اند از این تصمیم حمایت می‌کنیم
وی تاکید کرد: حدود پنج شش ماه است این صحبت‌ها را کرده‌ایم و در خیلی جاها واقعا آقایان استانداران و نیروی انتظامی حمایت کرده‌اند و نگذاشته‌اند که کنسرت‌ها لغو شود اما بعضی عناصر ذی‌نفوذ هستند که گاهی دخالت می‌کنند و این موضوع مورد تأیید ما نیست.
وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی گفت: تاکنون در این رابطه مستقیما با قوه قضائیه صحبت نکرده‌ایم زیرا عمدتا خود استانداران و فرمانداران به عنوان نماینده دولت هستند که باید با دستگاه قضایی و حتی بعضی نیروهای مسلح صحبت کنند
حرفهای تکراری و حمایت مبهم ارشاد از موسیقی/کلهر دیگر در ایران روی صحنه نمی‌رود
کیهان کلهر؛ فرهنگ و هنر ایران را گروگانِ زورگیری و زور آزمایی جناح‌های سیاسی می‌داند و دفتر موسیقی همچنان اقدام موثری برای دفاع از مجوزهایش نمی‌کند.
به گزارش خبرنگار ایلنا؛ درحالی‌که وزارت ارشاد ایران توانایی دفاع از مجوزهای خود را ندارد و مدیرکل دفتر موسیقی نیز لغو چند کنسرت در مقابل هزاران کنسرتی که در طول سال برگزار می‌شود را ناچیز می‌داند؛ بزرگترین نوازنده کمانچه ایران با لغو کنسرتش مواجه می‌شود و تصمیم می‌گیرد تا زمانی که فرهنگ و هنر ایران گروگانِ زورگیری و زورآزمایی جناح‌های سیاسی است؛ در ایران کنسرتی برگزار نکند.
فشار اماکن و لغو کنسرت جهانی‌ترین هنرمند ایران
هفته‌ی ... دیدن ادامه ›› گذشته پیروز ارجمند (مدیرکل دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی) در نشستی درباره لغو کنسرت‌ها گفته بود؛ سال گذشته فقط مجوز برگزاری چهار کنسرت لغو شد و لغو این تعداد کنسرت نسبت به اجرای هزار و ششصد کنسرت در کشور عدد بزرگی نیست.
وی؛ صدور مجوز توسط شورای تأمین را خلاف قانون دانست و اظهار کرد: برگزاری کنسرت اقدامی فرهنگی و هنری است و صدور مجوز توسط شورای تأمین امری خلاف قانون است و تنها در موارد خاص برای مکان برگزاری، کسب صدور مجوز از اداره اماکن نیروی انتظامی لازم است.
اما نامزد چهار دوره جایزه‌ی گرمی، یکی بین‌المللی‌ترین چهره‌های موسیقی ایران و نوازنده و آهنگساز چیره‌دست کمانچه یعنی کیهان کلهر؛ طبق برنامه‌ها، قرار بود این هفته 19 خردادماه بعد از مدت‌ها در ایران (برج میلاد تهران) کنسرتی برگزار کند که مجوز این برنامه از طرف اداره‌ی اماکن صادر نشد.
قرار بود کلهر برای اولین بار در ایران، کنسرتی همراه با «بروکلین رایدر» داشته باشد و در یک ماه و نیم گذشته نیز مقدمات برگزاری کنسرت فراهم شده بود اما چند روز مانده به برگزاری این برنامه؛ اداره‌ی اماکن به دلیل ملاحظات امنیت، از صدور مجوز برگزاری کنسرت خودداری کرد.
حمایت‌های مبهم و پنهان‌کاری‌های دفتر موسیقی
پیروز ارجمند درحالی تعداد کنسرت‌های لغو شده‌ی سال گذشته را تنها 4 برنامه عنوان می‌کند؛ که سال گذشته خبر لغو 20 کنسرت منتشر شد. از سوی دیگر وی در مواردی خاص مجوز اماکن را برای مکان برگزاری کنسرت و نه برگزار شدن یا نشدن یک کنسرت واجب می‌داند. این‌ها درحالی‌ست که کنسرت کیهان کلهر یکی از مهمترین و بزرگترین نوازندگان ایران به راحتی توسط اداره اماکن متوقف می‌شود و البته کنسرت گروه جیپسی کینگ هم یکی دیگر از کنسرت‌هایی بود که اماکن با برگزاری آن مخالف کرده و مجوز از سوی این مرکز صادر نشد.
نکته‌ای که همواره از سوی مدیرکل دفتر موسیقی دیده شده؛ پنهان کاری و بی‌اهمیت جلوه دادن لغو کنسرت‌ها بوده است. ممکن است لغو 20 کنسرت درمقابل 1600 کنسرت برگزار شده عدد ناچیزی باشد اما آنچه واضح است؛ بی‌سرپناهی و ناامنی شرایط فعالیت هنرمندان در ایران است.
کیهان کلهر؛ هنرمندی‌ست که سالهاست در بزرگترین سالن‌های کشورهای جهان تور کنسرت برگزار می‌کند و مورد احترام و استقبال مردم سراسر جهان قرار می‌گیرد اما شرایط او در ایران به جایی می‌رسد که با بی‌احترامی کنسرتش را لغو می‌کنند و تا او هم در این‌باره بگوید: «کنسرت‌ها دوباره برگزار نخواهد شد. تا زمانی که فرهنگ و هنر ایران گروگانِ زورگیری و زورآزمایی جناح‌های سیاسی است و خط مشی مشخصی برای اینگونه فعالیت‌ها تعریف و اجرا نشده، بنده از انجام هرگونه فعالیت در ایران خودداری خواهم کرد.»
البته پیروز ارجمند در آخرین مصاحبه‌ی خود فشارها روی موسیقی را بسیار دانسته و گزارشی درباره لغو کنسرت کیهان کلهر برای وزیر ارشاد فرستاده است اما آنچه همه می‌دانیم این است که طی دو سال گذشته هنوز هم وزارت ارشاد و دفتر موسیقی نتوانسته از مجوزهای خود دفاع کند و حامی موزیسین‌های کشور باشد.
وعده‌های تکراری و بی‌نتیجه مدیرکل دفتر موسیقی
از زمانی که پیروز ارجمند بر مسند ریاست دفتر موسیقی نشسته؛ همواره وعده‌هایی را برای هنرمندان تکرار کرده که اکثر آنها به نتیجه نرسیده است. مدیرکل دفتر موسیقی درحالی می‌گوید که امیدوار است هیج هنرمندی به گرفتن مجوز نیاز نداشته باشد و با مشارکت شرکت‌ها و هنرمندان، کنسرت‌های موسیقی در کمال صحت و سلامت برگزار شود؛ که حتی توانایی دفاع از مجوزهایی که ارشاد صادر می‌کند را هم ندارند.
او همواره از مذاکره با ائمه جمعه شهرستان‌ها خبر می‌دهد اما همچنان هر ماه خبر لغو کنسرتی در یک شهرستان شنیده می‌شود. او از برداشت ممیزی برای دریافت مجوز برگزاری کنسرت و انتشار آلبوم موسیقی می‌گوید اما بسیاری از هنرمندان همچنان از شرایط موجود گله و شکایت دارند.
ارجمند یکسال است که می‌گوید موسیقی کالای لوکس نیست و برای ارزان‌سازی برگزاری کنسرت‌ها دفتر موسیقی وزارت ارشاد برنامه دارد و صندلی سالن‌های برگزاری کنسرت براساس استانداردهای تعیین‌شده قیمت‌گذاری می‌شود اما ارکستر سمفونیک و ارکستر ملی که با بودجه‌ی دولتی هم فعالیت می‌کنند؛ قیمت بلیت‌های کنسرت را از 45000 تومان تا 150000 تومان قرار می‌دهند که رقمی غیرقابل قابل باور برای توده جامعه می‌شود و در نتیجه سالن‌های کنسرت به قشر خاصی از جامعه اختصاص می‌یابد.
موانع برگزاری کنسرت‌ها از نظر وزیر ارشاد: بعضی عناصر ذی‌نفوذ دخالت می‌کنند
علی جنتی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی چندی قبل در گفتگویی با سایت جماران به مسائلی که پیرامون لغو کنسرت‌های موسیقی وجود دارد؛ گفته است: کسانی این نوع برخوردها را می‌کنند که متأسفانه بعضی از آنها در کسوت روحانیت هستند و نه دیدگاه‌های امام را قبول دارند و نه دیدگاه‌های رهبری را زیرا هم نظرات امام در رابطه با موسیقی کاملا روشن است و هم مقام معظم رهبری حدود 73 جلسه درس خارج فقه خود را به بحث غنا و موسیقی اختصاص داده‌اند و نهایتا رأی ایشان روشن است. ما هم با نیروی انتظامی و هم با وزیر کشور در این مورد صحبت کرده‌ایم. ما به آنها گفته‌ایم چون خودمان کاملا رعایت حدود شرعی را می‌کنیم. مواردی که مجوز داده می‌شود را استانداران، فرمانداران و نیروی انتظامی باید حمایت کنند و نگذارند افرادی خودسر باعث شوند کنسرت‌ها لغو شود که آنها گفته‌اند از این تصمیم حمایت می‌کنیم
وی تاکید کرد: حدود پنج شش ماه است این صحبت‌ها را کرده‌ایم و در خیلی جاها واقعا آقایان استانداران و نیروی انتظامی حمایت کرده‌اند و نگذاشته‌اند که کنسرت‌ها لغو شود اما بعضی عناصر ذی‌نفوذ هستند که گاهی دخالت می‌کنند و این موضوع مورد تأیید ما نیست.
وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی گفت: تاکنون در این رابطه مستقیما با قوه قضائیه صحبت نکرده‌ایم زیرا عمدتا خود استانداران و فرمانداران به عنوان نماینده دولت هستند که باید با دستگاه قضایی و حتی بعضی نیروهای مسلح صحبت کنند
سارا تهرانی، عاطفه، رسول حسینی و ــــُـهیلـا این را
خواندند
آرزو نوری، شکیبا، ذوق زده، وحید هوبخت و armin gondozlo این را دوست دارند
آرزو نوری، شکیبا، ذوق زده، وحید هوبخت و armin gondozlo این را دوست دارند
وعده های تکراری و بی نتیجه
تازه در این دوره قیمت های سالن های اجرای کنسرت سر به فلک کشیده که کاملا مغایر بحث ارزان سازی است و حیات هنری موزیسین ها رو به خطر انداخته حتی با سوداگری در اجاره سالن های دولتی
تازه در این دوره قیمت های سالن های اجرای کنسرت سر به فلک کشیده که کاملا مغایر بحث ارزان سازی است و حیات هنری موزیسین ها رو به خطر انداخته حتی با سوداگری در اجاره سالن های دولتی
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
:))))))))))) پایان یافت
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
دوستان من الان 81 تومن جمع کردما فقط یکی 900 تومن داره قرض بده ؟ :)))))))))) ماه بعد پس میدم
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
اینرسی یکی از بهترین تجربه‌هایی بود که تو 4 سال گذشته داشتم. شاید بعد از دیوار چهارم، بهترین نمایشی باشه که تو عمرم دیدم. شاید از معدود کارهایی باشه که بعد دیدنش هم یه اتفاقی برات میفته و همه چیز تو سالن نمایش خلاصه نمیشه ... به زودی درباره اینرسی مینویسم.
قطعه Reprise از Schiller ... خیلی یاد این قطعه افتادم وسطای نمایش
http://s6.picofile.com/file/8191944434/101_Schiller_Reprise.mp3.html
It's only a ... دیدن ادامه ›› matter of time
I know soon I will find
That feeling so close to divine
Someone I can call mine
But silence is pounding in my head
Hit me through and through
What everything fails to forget
Is always you
به امید اینکه زودتر شرایط برای اجراهای بیشتر فراهم بشه ... ممنون سیاوش حیدری :)
قطعه Reprise از Schiller ... خیلی یاد این قطعه افتادم وسطای نمایش
http://s6.picofile.com/file/8191944434/101_Schiller_Reprise.mp3.html
It's only a ... دیدن ادامه ›› matter of time
I know soon I will find
That feeling so close to divine
Someone I can call mine
But silence is pounding in my head
Hit me through and through
What everything fails to forget
Is always you
به امید اینکه زودتر شرایط برای اجراهای بیشتر فراهم بشه ... ممنون سیاوش حیدری :)
جناب امیرحسین عزیز با اجازه شما موسیقی پیشنهادیتون رو با توضیحاتی درمورد Schiller که در اینترنت هم هست در قسمت موسیقی به اشتراک بگذارم
یادآوری دوباره اش لذت بخش بود
یادآوری دوباره اش لذت بخش بود
@شکیبا درود بر برادر شکیبا :) لطف داری بزرگوار. ممنون از توضیحات کاملی که درباره schiller گذاشتی.
@ وحید درود بر تو مرد
@ وحید درود بر تو مرد
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
وقتی شکوه تالار وحدت عاشقانه و آرام فرو ریخت
حمیدرضا نعیمی می‌گوید: نباید ببینیم هر جوان بی‌استعداد یا کم‌استعدادی؛ با حمایت ارگان‌ها و نامه یا پولی به تالار وحدت می‌آید و این مجموعه را فرسوده‌تر می‌کند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، سالن چلوکبابی، تالار عروسی، نمایشگاه ماشین... اصطلاحات و القابی هستند که بعضی اهالی تئاتر و موسیقی برای مجموعه‌ای به‌کار می‌برند که طی چندین دهه پس از تاسیس به یکی از مهمترین سالن‌های اجرای نمایش و برگزاری کنسرت‌های موسیقی در پایتخت تبدیل شد اما امروز شرایط نامساعدی را سپری می‌کند. تالار وحدت علاوه بر تغییر و تحولات صورت گرفته پس از پیروزی انقلاب؛ در یک دهه گذشته با فراز و نشیب‌های متعددی روبرو شده که عمده دلایل آن به نحوه سیاست‌گذاری دولت‌ها و مدیریت مدیران مجموعه باز می‌گردد.
کمبود سالن‌های نمایشی و فقدان محلی برای اجرای آثار هنرمندان موسیقی درکنار برگزاری همایش‌های مناسبتی و سخنرانی‌ها و اختتامیه جشنواره‌ها ... دیدن ادامه ›› شرایطی به‌وجود آورد که این تالار به مرور هویت اصلی خود را از دست رفته دیده و اینطور به نظر می‌رسید که مسئولان فرهنگی نه تنها از این بابت نگرانی نداشتند، بلکه در دوره‌هایی استقبال هم کردند.
در ماه‌های پایانی دولت دهم بود که رئیس‌جمهور وقت همراه همسر و خواهر خود به تالار وحدت رفت تا با اهدای لوح تقدیر از 17 زنِ برگزیده از میان 50 کاندیدای مطرح شده؛ تقدیر کند. گویا نهاد ریاست‌جمهوری هم محل مناسبی برای اجرای برنامه‌های آن‌چنانی خود در دست نداشت. البته رئیس‌جمهور سابق یک سال پیش از این نیز برای حضور در برنامه مراسم تقدیر از المپیادهای دانش‌آموزی که توسط معاونت علمی و فناوری ریاست‌جمهوری برگزار میشد؛ به تالار وحدت رفت.
حمیدرضا نعیمی
شاید یکی از مهمترین دلایلی که موجب شد مسئولان تالار وحدت و بنیاد رودکی بی‌توجه به هویت فرهنگی و سیاست‌گذاری‌های متناسب، این مجموعه را به سادگی در اختیار هر پشت در مانده‌ای قرار دهند؛ علاقه غیرقابل وصف به دریافت اجاره‌‌های هنگفت بود که توسط ارگان‌های سیاسی و تهیه‌کنندگان متمول موسیقی پرداخت میشد.
تالار باشکوهی که دیگر نسبتی با گذشته ندارد
از حمید سمندریان و علی رفیعی تا «عاشفانه‌های ناآرام»!
حمیدرضا نعیمی که با اجرای نمایش «سقراط» و برخلاف تصور بعضی مدیران نشان داد آثار نمایشی توان جذب مخاطب در تالار وحدت را دارند؛ ضمن اشاره به این مطلب که هنگام اجراها کمال همکاری مسئولان رودکی را شاهد بود، اظهار کرد: از روزگاری تئاتر کم ارزش شد و مدیران کوچک برای تئاتر برنامه‌هایی ریختند تا این هنر عزت خود را از دست بدهد و دیگر نشانی از سمندریان‌ها، رفیعی‌ها و رکن‌الدین خسروی‌ها دیده نمی‌شود. وقتی بنا بر فروش گذاشته شد؛ تمام شکوه و شوکت گذشته تالار وحدت هرچه بیشتر فرو ریخت.
او خاطرنشان کرد: این افراد همان کسانی بودند که به زور ده نفر کنار یکدیگر جمع می‌شدند تا کاری اجرا کنند و وقتی به مدیریت رسیدند اعلام کردند چه کسی گفته باید برای تمرین تئاتر چند ماه زمان صرف کنیم؟ و آن روز متوجه نبودند که تئوری یک ماه تمرین، یک ماه اجرا درنهایت به جایی می‌رسد که طرف به خود اجازه می‌دهد یک هفته تمرین کند و نمایش روی صحنه بیاورد.
این هنرمند که در واکنش به سوال خبرنگار ایلنا؛ درباره فراهم شدن شرایط اجرا برای یک جوان بی‌تجربه در تالار وحدت صحبت می‌کرد، افزود: این مسائل موجب شد هر تازه از راه رسیده‌ای به واسطه حضور چند بازیگر حرفهای تصور کند می‌تواند تالار وحدت را با آن سابقه درخشان در اختیار داشته باشد. زمانی افراد از فرهنگسراها شروع می‌کردند، سپس به تالار مولوی که برای خود هویتی داشت؛ می‌رسیدند و بعد درصورت اثبات توانایی و استعداد خود امکان اجرا در سالن کوچکی در تئاترشهر دریافت می‌کردند تا با مخاطب آشنایی بیشتری پیدا کنند.
نعیمی با اشاره به اینکه تالار چهارسو زمانی متر و معیار بود؛ تصریح کرد: تازه بعد از اثبات خود به تالار وحدت پرشکوه می‌رسید که بزرگان تئاتر ایران در آن اجرا کرده بودند. اما جریانی خزنده که به نظر من قصد انتقام از خانواده تئاتر را در سر داشت براساس ایده‌های چند خارج رفته‌ی خودباخته که می‌خواستند طرح‌های تئاتر آمریکایی و کشورهای اروپایی را پیاده کنند؛ مبحث تئاتر خصوصی را به راه انداختند.
کارگردان «درخشش در ساعت مقرر» ادامه داد: دولت هم که هیچ برنامه‌ای جز نظارت بر آثار نمایشی در سر نداشت با آغوش باز از این ایده استقبال کرد و آرام آرام پول و حمایت‌های خود را به روی تئاتر بست. به این ترتیب شاهد هستیم طی سه سال اخیر هیچ حمایت روشنی در کار نبوده و قراردادی با گروه‌ها بسته نشد.
سرپرست گروه تئاتر شایا بیان کرد: اینکه نام چهار چهره سینمایی را در رسانه‌ها مطرح کنیم و یک روز بعد بگوییم فلانی انصراف داد تا خبر دیگری کار شود و با اخبار کذب تبلیغ به راه بیندازیم؛ شایسته نیست. اینکه اعلام کنیم رونالدو و مالدینی در این کار حضور دارند؛ بازارگرمی‌هایی است که اصلا برازنده هنرهای نمایشی نیست و معتقدم تئاتر خود باید گویا باشد. نباید ببینیم هر جوان بی‌استعداد یا کم‌استعدادی؛ با حمایت ارگان‌ها و نامه یا پولی به تالار وحدت می‌آید و این مجموعه را فرسوده‌تر می‌کند.
نعیمی؛ اجرای سه‌سانس برنامه در تالار وحدت را بسیار خطرناک دانست و گفت: به این ترتیب با حجم فشاری که وارد می‌شود این تالار به زودی فرو خواهد ریخت. چون متاسفانه ما فقط به خودمان و امروز فکر می‌کنیم و به راحتی اجازه می‌دهیم هرکس طی یک هفته؛ کاری ببنندد و بی‌توجه به کیفیت اجرایی اعلام کند در وحدت اجرا می‌رود.
این هنرمند پیشنهادی مطرح کرد و ادامه داد: وقتی تجربه ثابت کرده می‌توانیم با اجراهای موفق تئاتر مخاطب زیادی جذب کنیم چرا فرصت را برای بزرگان فراهم نمی‌کنیم؟ ما در این کشور فرصت بزرگی به نام دکتر علی رفیعی داریم و چه ایرادی دارد به او سفارش کار بدهیم؟
نویسنده نمایشنامه «قضیه‌ی تراخیس» به بعضی معیارهای درنظر گرفته شده برای سالن‌های تئاتر اشاره کرد و افزود: مگر باشگاه وزنه‌برداری بازکردیم که رقابت رکورد فروش راه انداخته‌اید؟ اجازه می‌خواهم بگویم دوستان اجازه ندهید تالار وحدت هویت خود را از دست بدهد؛ چون این خسارت دیگر جبران نمی‌شود. اگر ذائقه مخاطب آسیب ببیند و به شوهای شبانه و خنده‌بازاری عادت کند؛ دیگر به تماشای «عروسی خون» لورکا نمی‌آید.
تئاتر شهر به گورستانی درحال نابودی شباهت دارد
نعیمی در پایان صحبت‌های خود؛ وضعیت مجموعه تئاتر شهر طی یک سال گذشته را اسفبار توصیف کرد و گفت: به تئاتر شهر نگاه کنید که چگونه از دست رفت. تئاتر شهر یک سال است خون گریه می‌کند و به گورستانی در حال نابودی شباهت دارد که به بهانه‌هایی مانند بازسازی تعطیل شده است.
او افزود: شنیدم دوستان؛ شورایی هم تشکیل داده‌اند تا برای کار کردن یا نکردن دیگران تصمیم‌گیری کنند. آن هم در شرایط امروز تئاتر شهر که اصلا برای افرادی مثل من اهمیت ندارد اجازه اجرا در سالن‌های این مجموعه را به من بدهند یا نه.
کارگردان نمایش «سقراط» خاطرنشان کرد: تئاتر شهر امروز به محلی تبدیل شده که هرکس به راحتی می‌تواند وارد آن شود. چون مدیریت تئاتر شهر توان ایستادگی ندارد و به راحتی با داد و بی‌داد و لابی‌گری می‌توان امکان اجرای کارگردانی را گرفت یا برهم زد. می‌توان برنامه‌ریزی کرد که عده‌ای وارد تئاتر شهر شوند یا نه و همه چیز از نوع حقیر آن در جریان است.
نعیمی در انتها به نام‌گذاری سال توسط وزیر اشاره کرد و گفت: گرچه وضعیت سالن‌ها ناامیدکننده است اما فقط امیدوارم بنا بر نام‌گذاری سال شاهد اتفاق‌های خوبی باشیم و با یک خوش‌بینی به آینده نزدیک تا پایان سال نگاه میکنم.
صابری
تالار وحدت به محل جمع‌آوری رزومه تبدیل شده است
در کنار نقدهای جدی حمیدرضا نعیمی، بازخوانی صحبت‌های پری صابری؛ یکی دیگر از هنرمندان کهنه‌کار تئاتر ایران درباره وضعیت حاکم بر تالار وحدت خالی از لطف به نظر نمی‌رسد.
صابری در اظهار نظری درباره وضعیت تالار وحدت و اجاره مجموعه عنوان کرد: اجاره تالار وحدت برای هنرمندان تئاتر در هرشب اجرا چیزی حدود ۵ میلیون تومان است و من این سوال را دارم که در میان هنرمندان تئاتر چه کسی است که چنین مبلغی را داشته باشد، فکر میکنم تنها کسانی این شرایط را می‌پذیرند که می‌خواهند رزومه‌ای پرکنند و بگویند در فلان تالار اجرا داشته‌اند.
صحبت‌های این هنرمند گرچه قبلا عنوان شده اما گویی ناظر بر اتفاقات یک هفته گذشته تالار وحدت است که طی آن اعلام شد کارگردان جوانی قصد دارد سکانس‌های برترین عاشقانه سینمای ایران و جهان را توسط بازیگران شناخته شده سینمای ایران در تالار وحدت بازسازی کند. اتفاقی که باتوجه به سابقه اندک کارگردان؛ قطعا تناسبی با کیفیت نخواهد داشت و از سویی تجربه کارگردان به هیچ وجه در شان این تالار نیست.
پری صابری خاطرنشان کرد: به طور کل ما تنها دو تالار نمایشی واقعی داریم که همان تالار وحدت و تئاترشهر است زیرا در میان سالن‌های نمایشی موجود تنها این دو مرکز نمایشی هستند که به لحاظ فنی مجهز هستند؛ البته در مقایسه این دو تالار هم باید بگویم که امکانات تالار شهر کمتر از وحدت است و بیشتر یک سالن نمایشی جذاب است که نیاز به رسیدگی دارد.
untitled2222
اما مدیران اجرایی نمایش «عاشقانههای ناآرام» درحالی بهای بلیت 20 تا 100 هزار تومانی را به عنوان بهای بلیت «عاشقانههای ناآرام» اعلام کرده‌اند که تجربه نشان می‌دهد گروه‌های نمایشی در بهترین حالت چنین هزینه‌ای را به مخاطب خود تحمیل نمی‌کنند. چنانچه وقتی بهمن فرمان‌آرا، کارگردان صاحب سبک سینمای ایران؛ نمایش «مردی برای تمام فصول» را با همراهی جمعی از بهترین‌های بازیگری تئاتر و سینمای کشور در تالار وحدت روی صحنه برد؛ بهای بلیت 15 تا 40 هزار تومانی را در نظر گرفت.
شاید دلیل چنین تصمیمی توسط گروه تولید نمایش «عاشقانههای ناآرام» بواسطه حضور بازیگران چهره سینما که نسبت بسیار اندکی با تئاتر در کارنامه ثبت کرده‌اند یا حضور چهره‌های موسیقی پاپِ نه با کیفیت در کنار این گروه؛ آن باشد که طعم برگزاری کنسرت‌های موسیقی و فروش بلیت‌های گران قیمت زیر دندان مدیران مزه کرده است.
در حالیکه مسئولان تالار وحدت و بنیاد رودکی تا این لحظه روزه سکوت اختیار کرده‌اند و از پاسخگویی به دغدغه‌های مطرح شده در مورد صدور مجوز اجرا برای این نمایش سرباز می‌زنند؛ تبلیغات گروه در فضای مجازی ادامه دارد. درنهایت و با توجه به گلایه‌ها و پیشنهادهای مطرح شده از سوی هنرمندان باید دید آیا مدیریت بنیاد رودکی شان تالار وحدت را حفظ می‌کند یا خیر.
حمیدرضا نعیمی می‌گوید: نباید ببینیم هر جوان بی‌استعداد یا کم‌استعدادی؛ با حمایت ارگان‌ها و نامه یا پولی به تالار وحدت می‌آید و این مجموعه را فرسوده‌تر می‌کند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، سالن چلوکبابی، تالار عروسی، نمایشگاه ماشین... اصطلاحات و القابی هستند که بعضی اهالی تئاتر و موسیقی برای مجموعه‌ای به‌کار می‌برند که طی چندین دهه پس از تاسیس به یکی از مهمترین سالن‌های اجرای نمایش و برگزاری کنسرت‌های موسیقی در پایتخت تبدیل شد اما امروز شرایط نامساعدی را سپری می‌کند. تالار وحدت علاوه بر تغییر و تحولات صورت گرفته پس از پیروزی انقلاب؛ در یک دهه گذشته با فراز و نشیب‌های متعددی روبرو شده که عمده دلایل آن به نحوه سیاست‌گذاری دولت‌ها و مدیریت مدیران مجموعه باز می‌گردد.
کمبود سالن‌های نمایشی و فقدان محلی برای اجرای آثار هنرمندان موسیقی درکنار برگزاری همایش‌های مناسبتی و سخنرانی‌ها و اختتامیه جشنواره‌ها ... دیدن ادامه ›› شرایطی به‌وجود آورد که این تالار به مرور هویت اصلی خود را از دست رفته دیده و اینطور به نظر می‌رسید که مسئولان فرهنگی نه تنها از این بابت نگرانی نداشتند، بلکه در دوره‌هایی استقبال هم کردند.
در ماه‌های پایانی دولت دهم بود که رئیس‌جمهور وقت همراه همسر و خواهر خود به تالار وحدت رفت تا با اهدای لوح تقدیر از 17 زنِ برگزیده از میان 50 کاندیدای مطرح شده؛ تقدیر کند. گویا نهاد ریاست‌جمهوری هم محل مناسبی برای اجرای برنامه‌های آن‌چنانی خود در دست نداشت. البته رئیس‌جمهور سابق یک سال پیش از این نیز برای حضور در برنامه مراسم تقدیر از المپیادهای دانش‌آموزی که توسط معاونت علمی و فناوری ریاست‌جمهوری برگزار میشد؛ به تالار وحدت رفت.
حمیدرضا نعیمی
شاید یکی از مهمترین دلایلی که موجب شد مسئولان تالار وحدت و بنیاد رودکی بی‌توجه به هویت فرهنگی و سیاست‌گذاری‌های متناسب، این مجموعه را به سادگی در اختیار هر پشت در مانده‌ای قرار دهند؛ علاقه غیرقابل وصف به دریافت اجاره‌‌های هنگفت بود که توسط ارگان‌های سیاسی و تهیه‌کنندگان متمول موسیقی پرداخت میشد.
تالار باشکوهی که دیگر نسبتی با گذشته ندارد
از حمید سمندریان و علی رفیعی تا «عاشفانه‌های ناآرام»!
حمیدرضا نعیمی که با اجرای نمایش «سقراط» و برخلاف تصور بعضی مدیران نشان داد آثار نمایشی توان جذب مخاطب در تالار وحدت را دارند؛ ضمن اشاره به این مطلب که هنگام اجراها کمال همکاری مسئولان رودکی را شاهد بود، اظهار کرد: از روزگاری تئاتر کم ارزش شد و مدیران کوچک برای تئاتر برنامه‌هایی ریختند تا این هنر عزت خود را از دست بدهد و دیگر نشانی از سمندریان‌ها، رفیعی‌ها و رکن‌الدین خسروی‌ها دیده نمی‌شود. وقتی بنا بر فروش گذاشته شد؛ تمام شکوه و شوکت گذشته تالار وحدت هرچه بیشتر فرو ریخت.
او خاطرنشان کرد: این افراد همان کسانی بودند که به زور ده نفر کنار یکدیگر جمع می‌شدند تا کاری اجرا کنند و وقتی به مدیریت رسیدند اعلام کردند چه کسی گفته باید برای تمرین تئاتر چند ماه زمان صرف کنیم؟ و آن روز متوجه نبودند که تئوری یک ماه تمرین، یک ماه اجرا درنهایت به جایی می‌رسد که طرف به خود اجازه می‌دهد یک هفته تمرین کند و نمایش روی صحنه بیاورد.
این هنرمند که در واکنش به سوال خبرنگار ایلنا؛ درباره فراهم شدن شرایط اجرا برای یک جوان بی‌تجربه در تالار وحدت صحبت می‌کرد، افزود: این مسائل موجب شد هر تازه از راه رسیده‌ای به واسطه حضور چند بازیگر حرفهای تصور کند می‌تواند تالار وحدت را با آن سابقه درخشان در اختیار داشته باشد. زمانی افراد از فرهنگسراها شروع می‌کردند، سپس به تالار مولوی که برای خود هویتی داشت؛ می‌رسیدند و بعد درصورت اثبات توانایی و استعداد خود امکان اجرا در سالن کوچکی در تئاترشهر دریافت می‌کردند تا با مخاطب آشنایی بیشتری پیدا کنند.
نعیمی با اشاره به اینکه تالار چهارسو زمانی متر و معیار بود؛ تصریح کرد: تازه بعد از اثبات خود به تالار وحدت پرشکوه می‌رسید که بزرگان تئاتر ایران در آن اجرا کرده بودند. اما جریانی خزنده که به نظر من قصد انتقام از خانواده تئاتر را در سر داشت براساس ایده‌های چند خارج رفته‌ی خودباخته که می‌خواستند طرح‌های تئاتر آمریکایی و کشورهای اروپایی را پیاده کنند؛ مبحث تئاتر خصوصی را به راه انداختند.
کارگردان «درخشش در ساعت مقرر» ادامه داد: دولت هم که هیچ برنامه‌ای جز نظارت بر آثار نمایشی در سر نداشت با آغوش باز از این ایده استقبال کرد و آرام آرام پول و حمایت‌های خود را به روی تئاتر بست. به این ترتیب شاهد هستیم طی سه سال اخیر هیچ حمایت روشنی در کار نبوده و قراردادی با گروه‌ها بسته نشد.
سرپرست گروه تئاتر شایا بیان کرد: اینکه نام چهار چهره سینمایی را در رسانه‌ها مطرح کنیم و یک روز بعد بگوییم فلانی انصراف داد تا خبر دیگری کار شود و با اخبار کذب تبلیغ به راه بیندازیم؛ شایسته نیست. اینکه اعلام کنیم رونالدو و مالدینی در این کار حضور دارند؛ بازارگرمی‌هایی است که اصلا برازنده هنرهای نمایشی نیست و معتقدم تئاتر خود باید گویا باشد. نباید ببینیم هر جوان بی‌استعداد یا کم‌استعدادی؛ با حمایت ارگان‌ها و نامه یا پولی به تالار وحدت می‌آید و این مجموعه را فرسوده‌تر می‌کند.
نعیمی؛ اجرای سه‌سانس برنامه در تالار وحدت را بسیار خطرناک دانست و گفت: به این ترتیب با حجم فشاری که وارد می‌شود این تالار به زودی فرو خواهد ریخت. چون متاسفانه ما فقط به خودمان و امروز فکر می‌کنیم و به راحتی اجازه می‌دهیم هرکس طی یک هفته؛ کاری ببنندد و بی‌توجه به کیفیت اجرایی اعلام کند در وحدت اجرا می‌رود.
این هنرمند پیشنهادی مطرح کرد و ادامه داد: وقتی تجربه ثابت کرده می‌توانیم با اجراهای موفق تئاتر مخاطب زیادی جذب کنیم چرا فرصت را برای بزرگان فراهم نمی‌کنیم؟ ما در این کشور فرصت بزرگی به نام دکتر علی رفیعی داریم و چه ایرادی دارد به او سفارش کار بدهیم؟
نویسنده نمایشنامه «قضیه‌ی تراخیس» به بعضی معیارهای درنظر گرفته شده برای سالن‌های تئاتر اشاره کرد و افزود: مگر باشگاه وزنه‌برداری بازکردیم که رقابت رکورد فروش راه انداخته‌اید؟ اجازه می‌خواهم بگویم دوستان اجازه ندهید تالار وحدت هویت خود را از دست بدهد؛ چون این خسارت دیگر جبران نمی‌شود. اگر ذائقه مخاطب آسیب ببیند و به شوهای شبانه و خنده‌بازاری عادت کند؛ دیگر به تماشای «عروسی خون» لورکا نمی‌آید.
تئاتر شهر به گورستانی درحال نابودی شباهت دارد
نعیمی در پایان صحبت‌های خود؛ وضعیت مجموعه تئاتر شهر طی یک سال گذشته را اسفبار توصیف کرد و گفت: به تئاتر شهر نگاه کنید که چگونه از دست رفت. تئاتر شهر یک سال است خون گریه می‌کند و به گورستانی در حال نابودی شباهت دارد که به بهانه‌هایی مانند بازسازی تعطیل شده است.
او افزود: شنیدم دوستان؛ شورایی هم تشکیل داده‌اند تا برای کار کردن یا نکردن دیگران تصمیم‌گیری کنند. آن هم در شرایط امروز تئاتر شهر که اصلا برای افرادی مثل من اهمیت ندارد اجازه اجرا در سالن‌های این مجموعه را به من بدهند یا نه.
کارگردان نمایش «سقراط» خاطرنشان کرد: تئاتر شهر امروز به محلی تبدیل شده که هرکس به راحتی می‌تواند وارد آن شود. چون مدیریت تئاتر شهر توان ایستادگی ندارد و به راحتی با داد و بی‌داد و لابی‌گری می‌توان امکان اجرای کارگردانی را گرفت یا برهم زد. می‌توان برنامه‌ریزی کرد که عده‌ای وارد تئاتر شهر شوند یا نه و همه چیز از نوع حقیر آن در جریان است.
نعیمی در انتها به نام‌گذاری سال توسط وزیر اشاره کرد و گفت: گرچه وضعیت سالن‌ها ناامیدکننده است اما فقط امیدوارم بنا بر نام‌گذاری سال شاهد اتفاق‌های خوبی باشیم و با یک خوش‌بینی به آینده نزدیک تا پایان سال نگاه میکنم.
صابری
تالار وحدت به محل جمع‌آوری رزومه تبدیل شده است
در کنار نقدهای جدی حمیدرضا نعیمی، بازخوانی صحبت‌های پری صابری؛ یکی دیگر از هنرمندان کهنه‌کار تئاتر ایران درباره وضعیت حاکم بر تالار وحدت خالی از لطف به نظر نمی‌رسد.
صابری در اظهار نظری درباره وضعیت تالار وحدت و اجاره مجموعه عنوان کرد: اجاره تالار وحدت برای هنرمندان تئاتر در هرشب اجرا چیزی حدود ۵ میلیون تومان است و من این سوال را دارم که در میان هنرمندان تئاتر چه کسی است که چنین مبلغی را داشته باشد، فکر میکنم تنها کسانی این شرایط را می‌پذیرند که می‌خواهند رزومه‌ای پرکنند و بگویند در فلان تالار اجرا داشته‌اند.
صحبت‌های این هنرمند گرچه قبلا عنوان شده اما گویی ناظر بر اتفاقات یک هفته گذشته تالار وحدت است که طی آن اعلام شد کارگردان جوانی قصد دارد سکانس‌های برترین عاشقانه سینمای ایران و جهان را توسط بازیگران شناخته شده سینمای ایران در تالار وحدت بازسازی کند. اتفاقی که باتوجه به سابقه اندک کارگردان؛ قطعا تناسبی با کیفیت نخواهد داشت و از سویی تجربه کارگردان به هیچ وجه در شان این تالار نیست.
پری صابری خاطرنشان کرد: به طور کل ما تنها دو تالار نمایشی واقعی داریم که همان تالار وحدت و تئاترشهر است زیرا در میان سالن‌های نمایشی موجود تنها این دو مرکز نمایشی هستند که به لحاظ فنی مجهز هستند؛ البته در مقایسه این دو تالار هم باید بگویم که امکانات تالار شهر کمتر از وحدت است و بیشتر یک سالن نمایشی جذاب است که نیاز به رسیدگی دارد.
untitled2222
اما مدیران اجرایی نمایش «عاشقانههای ناآرام» درحالی بهای بلیت 20 تا 100 هزار تومانی را به عنوان بهای بلیت «عاشقانههای ناآرام» اعلام کرده‌اند که تجربه نشان می‌دهد گروه‌های نمایشی در بهترین حالت چنین هزینه‌ای را به مخاطب خود تحمیل نمی‌کنند. چنانچه وقتی بهمن فرمان‌آرا، کارگردان صاحب سبک سینمای ایران؛ نمایش «مردی برای تمام فصول» را با همراهی جمعی از بهترین‌های بازیگری تئاتر و سینمای کشور در تالار وحدت روی صحنه برد؛ بهای بلیت 15 تا 40 هزار تومانی را در نظر گرفت.
شاید دلیل چنین تصمیمی توسط گروه تولید نمایش «عاشقانههای ناآرام» بواسطه حضور بازیگران چهره سینما که نسبت بسیار اندکی با تئاتر در کارنامه ثبت کرده‌اند یا حضور چهره‌های موسیقی پاپِ نه با کیفیت در کنار این گروه؛ آن باشد که طعم برگزاری کنسرت‌های موسیقی و فروش بلیت‌های گران قیمت زیر دندان مدیران مزه کرده است.
در حالیکه مسئولان تالار وحدت و بنیاد رودکی تا این لحظه روزه سکوت اختیار کرده‌اند و از پاسخگویی به دغدغه‌های مطرح شده در مورد صدور مجوز اجرا برای این نمایش سرباز می‌زنند؛ تبلیغات گروه در فضای مجازی ادامه دارد. درنهایت و با توجه به گلایه‌ها و پیشنهادهای مطرح شده از سوی هنرمندان باید دید آیا مدیریت بنیاد رودکی شان تالار وحدت را حفظ می‌کند یا خیر.
مریم عظیمی، مجتبی سلیمان زاده، شکیبا، علی جعفریان، محمد هنری، وحید هوبخت و محمد شفائی این را
خواندند
۱۱ نفر این را دوست دارند
۱۱ نفر این را دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
پالت، ویژه‌ی دانشجویان روی صحنه می‌رود
ایلنا: گروه پالت برای ششمین بار در یک ماه گذشته؛ امروز (11 خرداد) برای دانشجویان در وحدت روی صحنه می‌رود.
به گزارش ایلنا؛ این گروه روز (دوشنبه 11 خرداد)، ساعت 21:30، در تالار وحدت تهران برای اجرای ویژه دانشجویان روی صحنه می‌رود. به این ترتیب دانشجویان می‌توانند با در دست داشتن کارت دانشجویی معتبر، از ساعت 18:30 تا ساعت 21 به گیشه بلیت‌فروشی تالار وحدت مراجعه کرده و بلیت‌شان را به‌صورت حضوری تهیه کنند. این نکته نیز لازم به ذکر است که به هر کارت دانشجویی دو بلیت تعلق می‌گیرد.
قیمت بلیت این کنسرت 25 هزار تومان درنظر گرفته شده که بسیار پایین‌تر از نرخ مرسوم بلیت کنسرت در کشور است و در حد استاندارد قیمت بلیت تئاتر ... دیدن ادامه ›› است. تمام عواید حاصل از بلیت‌فروشی این کنسرت صرف امور فرهنگی خواهد شد. قرار است جزئیات دقیق این اتفاق نیز در شب کنسرت و توسط اعضای گروه اعلام شود.
قرار است این اجرا؛ تنها اجرای گروه پالت در تهران باشد که تحت پوشش فیلمبرداری کامل قرار می‌گیرد و در آینده فیلم این اجرا به روش‌های متنوع و از درگاه‌های مختلف منتشر می‌شود.
ایلنا: گروه پالت برای ششمین بار در یک ماه گذشته؛ امروز (11 خرداد) برای دانشجویان در وحدت روی صحنه می‌رود.
به گزارش ایلنا؛ این گروه روز (دوشنبه 11 خرداد)، ساعت 21:30، در تالار وحدت تهران برای اجرای ویژه دانشجویان روی صحنه می‌رود. به این ترتیب دانشجویان می‌توانند با در دست داشتن کارت دانشجویی معتبر، از ساعت 18:30 تا ساعت 21 به گیشه بلیت‌فروشی تالار وحدت مراجعه کرده و بلیت‌شان را به‌صورت حضوری تهیه کنند. این نکته نیز لازم به ذکر است که به هر کارت دانشجویی دو بلیت تعلق می‌گیرد.
قیمت بلیت این کنسرت 25 هزار تومان درنظر گرفته شده که بسیار پایین‌تر از نرخ مرسوم بلیت کنسرت در کشور است و در حد استاندارد قیمت بلیت تئاتر ... دیدن ادامه ›› است. تمام عواید حاصل از بلیت‌فروشی این کنسرت صرف امور فرهنگی خواهد شد. قرار است جزئیات دقیق این اتفاق نیز در شب کنسرت و توسط اعضای گروه اعلام شود.
قرار است این اجرا؛ تنها اجرای گروه پالت در تهران باشد که تحت پوشش فیلمبرداری کامل قرار می‌گیرد و در آینده فیلم این اجرا به روش‌های متنوع و از درگاه‌های مختلف منتشر می‌شود.
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
از کارگردان این نمایش تقاضا داریم که روزای دیگر هم اچرا بگذارد... اگر دوست دارد غروب جمعه‌ی هفته دیگر را ببیند :)
من تمام سعی ام را می کنم غروب جمعه ی هفته ی دیگر را ببینم :)
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
با برگزاری یک کنسرت در فرهنگسرای نیاوران؛
تهران میزبان دوئت هاینه و پونتین می‌شود
ایلنا: هرمس و موسیقی دوستان تهران؛ روزهای (22 و 23 خرداد) در فرهنگسرای نیاوران، سومین میزبان دوئت هاینه و پونتین پس از انتشار رسمی اولین آلبومشان در سال 2014 می‌شوند.
تهران میزبان دوئت هاینه و پونتین ... دیدن ادامه ›› می‌شود
به گزارش خبرنگار ایلنا؛ مارتین هاینه(گیتاریست سرشناس آلمانی) که به خاطرِ دوئت مشهورش با Nils Frahm و همچنین همکاری‌هایش با Peter Broderick و گروه ایندی راک Efterklang به شهرت بسیاری رسیده است؛ به همراه کلودیو پونتین در فرهنگسرای نیاوران روی صحنه می‌رود.
مارتین هاینه موسس شرکت Licht Studio است که به تولید و اجرای آثار هنرمندان مختلف عرصه الکترونیک و جز فعال است.
کلودیو پونتین (نوازنده کلارینت) نیز از مطرح‌ترین کلارینت نوازهای اروپاست که علاوه بر همکاری با شرکت ECM (به‌صورت مستقل و در قالبWolfert Brederode Quartet ) با بزرگان موسیقی معاصر جهان مثل Sidsel Endresen، Steve Reich، Carla Bley یا Ensemble Modern نیز همکاری داشته است. او در بسیاری از تولیدات شرکت Deutsche Grammophon نیز به عنوان تکنواز حضور دارد.
"Set Aglow" جدیدترین ایده موسیقایی مارتین هاینه و کلودیو پونتین است که سیری دائم میان موسیقی آکوستیک و الکترونیک دارد و می‌توان در آن رگه‌هایی از موسیقی جز، الکترونیک، مینیمال یا آمبیانس یافت.
طبق برنامه‌ها قرار است این دو نوازنده؛ جدیدترین ایده‌ی خود را در فرهنگسرای نیاوران روی صحنه آورند.
کلودیو پونتین و مارتین هاینه روزهای 22 و 23 خرداد؛ در فرهنگسرای نیاوران؛ از ساعت 21:30 به مدت 70 دقیقه روی صحنه می‌روند.
علاقمندان برای تهیه بلیت از روی یکشنبه (10 خرداد) می‌توانند به سایت تیوال مراجعه کنند.
قیمت بلیت این کنسرت 70000 تومان تعیین شده است.
تهران میزبان دوئت هاینه و پونتین می‌شود
ایلنا: هرمس و موسیقی دوستان تهران؛ روزهای (22 و 23 خرداد) در فرهنگسرای نیاوران، سومین میزبان دوئت هاینه و پونتین پس از انتشار رسمی اولین آلبومشان در سال 2014 می‌شوند.
تهران میزبان دوئت هاینه و پونتین ... دیدن ادامه ›› می‌شود
به گزارش خبرنگار ایلنا؛ مارتین هاینه(گیتاریست سرشناس آلمانی) که به خاطرِ دوئت مشهورش با Nils Frahm و همچنین همکاری‌هایش با Peter Broderick و گروه ایندی راک Efterklang به شهرت بسیاری رسیده است؛ به همراه کلودیو پونتین در فرهنگسرای نیاوران روی صحنه می‌رود.
مارتین هاینه موسس شرکت Licht Studio است که به تولید و اجرای آثار هنرمندان مختلف عرصه الکترونیک و جز فعال است.
کلودیو پونتین (نوازنده کلارینت) نیز از مطرح‌ترین کلارینت نوازهای اروپاست که علاوه بر همکاری با شرکت ECM (به‌صورت مستقل و در قالبWolfert Brederode Quartet ) با بزرگان موسیقی معاصر جهان مثل Sidsel Endresen، Steve Reich، Carla Bley یا Ensemble Modern نیز همکاری داشته است. او در بسیاری از تولیدات شرکت Deutsche Grammophon نیز به عنوان تکنواز حضور دارد.
"Set Aglow" جدیدترین ایده موسیقایی مارتین هاینه و کلودیو پونتین است که سیری دائم میان موسیقی آکوستیک و الکترونیک دارد و می‌توان در آن رگه‌هایی از موسیقی جز، الکترونیک، مینیمال یا آمبیانس یافت.
طبق برنامه‌ها قرار است این دو نوازنده؛ جدیدترین ایده‌ی خود را در فرهنگسرای نیاوران روی صحنه آورند.
کلودیو پونتین و مارتین هاینه روزهای 22 و 23 خرداد؛ در فرهنگسرای نیاوران؛ از ساعت 21:30 به مدت 70 دقیقه روی صحنه می‌روند.
علاقمندان برای تهیه بلیت از روی یکشنبه (10 خرداد) می‌توانند به سایت تیوال مراجعه کنند.
قیمت بلیت این کنسرت 70000 تومان تعیین شده است.
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۳۵۹,۰۰۰ نفر
+۲۶,۶۱۰ برنامه
+۷,۷۱۰,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۴,۹۰۶ برگه
۹,۷۵۱ آلبوم
۵,۶۱۴ پادکست
