پسران تاریخ نمایشنامه‌ی سنگینی دارد که در دنیای انگلیسی‌زبان حسابش را پس داده. خیل عظیم جوایز و اجراهای متعدد این ‏نمایشنامه در انگلستان و آمریکا و بعد هم تبدیل‌شدنش به فیلم حکایت از اعتبار این نمایشنامه دارد.
می‌ماند اجرای این نمایشنامه به زبان فارسی که به نظرم بازیگران از پسش بر آمده بودند. دیالوگ‌ها و مونولوگ های سخت و ‏سنگین به نرمی و روانی و بی‌دست انداز ادا می‌شدند و من تماشاچی اصلاً درگیر تپق‌ها و دست‌اندازها نمی‌شدم. خیلی جاها دلم ‏می‌خواست دست‌به‌قلم شوم و جملاتی را که بازیگرها به‌راحتی گفته بودند یادداشت کنم... تازه آنجاها بود که یادم می‌آمد اوففف ‏این چه جمله‌ی سختی بوده که به‌راحتی ادا شده. طنز نمایشنامه هم به‌خوبی از کار درآمده بود. مخصوصاً طنز پایان‌بندی در مورد ‏موتورسواری ایروین و هکتور و اجرای سراسر طنز بچه‌های دبیرستان از تراژدی‌های شکسپیر که نمایش را برایم به‌یادماندنی کرد. ‏
نیم ساعت اول نمایش سنگین بودن متن نمایشنامه به‌خصوص برای من کم‌سواد تو ذوق می‌زد. آوازها به فرانسوی بودند و منی که از ‏زبان فرانسه سر درنمی‌آورم داشتم اذیت می‌شدم. ولی در ادامه دیگر نخ ماجرا را گرفتم و از دستم رها نشد.‏
سؤال بزرگی که بعد از تمام شدن نمایش توی ذهنم ایجاد شد خانم لینتات بود. اولش حس کردم که این نقش در متن نمایشنامه ‏دچار سانسور شده. آخر هکتور و ایروین خیلی با هم تضاد داشتند. ولی خانم لینتات نقش خیلی کمرنگی داشت. اصلاً متفاوت ‏بودنش با آن دوتای دیگر (به غیر از بعد جنسیت) به چشم نمی‌آمد. حتی دچار تناقض هم شده بودم. چطور بر و بچه دبیرستان به ‏منشی آقای مدیر نظر داشتند اما به خانم لینتات نظر نداشتند؟ خانم لینتاتی که برای یک گروه پسر دبیرستانی مطمئناً جذابیت‌های ‏خودش را دارد... ولی بچه‌ها با او شوخی نمی‌کردند و نظر نداشتند...‏
حس می‌کنم در انتخاب بازیگر و طراحی لباس خانم لینتات اشتباهی ... دیدن ادامه ›› اتفاق افتاده. خانم لینتات در نمایشنامه‌ی اصلی با این ویژگی¬ها ‏توصیف شده:‏
Mrs. Lintott is portrayed as an older teacher who is good at her job but lacking in the extras. She is ready for ‎retirement and generally depicted with respect‏.‏
‏(منبع از اینجا: ‏http://www.gradesaver.com/the-history-boys/study-guide/summary‏)‏
در اجراهای رویال نشنال هم که نگاه کردم تمام بازیگران نقش خانم لینتات همگی بالای 50 سال سن داشتند. در فیلم پسران تاریخ ‏هم خانم لینتات یک پیرزن است. اما در اینجا خانم لینتات میانه‌سال است و اصلاً در شرف بازنشستگی نیست... اگر گریم و طراحی ‏لباس خانم لینتات (مریم نورمحمدی) شباهت به یک پیرزن داشت مطمئناً تناقض برانگیز نبود و حتی به نظرم طنز ماجرا را اضافه‌تر ‏هم می‌کرد...‏
در کل از آن نمایش‌هاست که ارزش دیدن دارند.‏