طنز خوب و کشاننده ای دارد، بخصوص که طنز رکیک و لوده نیست و در صحنه های بسیاری( چون پریدن های سرهنگ) بصری است. دکور کار ضعیف است، عملا ثابت است و کارایی ندارد، موسیقی در این تیاتر کم رنگ است. بازی برخی از بازیگران عالی است ولی برخی ها انگار که با متن و تیم هماهنگ نشده‌اند، شوخی های سیاسی اجتماعی کار گل درشت نیست و البته در عین حال برخی ها دم دستی است الان در شبکه های اجتماعی شوخی های جذابتری با سیاستمدران می‌شود.
باری! همانطور که گفتم کار کشش دار است و با کلی لبخند این یکساعت و نیم می‌گذرد

کار تاریخی است، هرچند کشف جدید یا بدیعی ندارد.( به لطف پروژه تاریخ شفاهی ایران(دانشگاه هاروارد)ماجراهای مربوط به 25 تا 28 مرداد تا حدود زیادی شفاف شده است.)
یکی از خطاهای تاریخی که در طول این سالها برای ما جا انداخته اند ماجراهای مربوط به 28 مرداد است. تصور غالب این بوده است که دولت مصدق داشته کار روتین و نرمالش را می کرده و کار به شاه و سلطنت نداشته، بعد یکهو 28 مرداد زاهدی می آید و برکنارش می کند.
این تیاتر هرچند نه انتقادی ولی دست روی یکی از ماجراهای روز 25 مرداد گذاشته است. گویا در این روز فاطمی نزد دهخدا می رود و با او راجع به پذیرش ریاست شورای سلطنت در نبود شاه و برنامه خلع شاه و انحلال سلسله پهلوی صحبت می کند. ظاهرا دهخدا کمی وسوسه هم می شود و نطقی رادیویی در مذمت وضع موجود هم می کند. حال به روایتی دهخدا در پیری دیگر حوصله و جسارت کافی برای چنین مبارزه ای رانداشته یا شاید هم به این باور رسیده بوده که باید روی فرهنگ کار کرد و تغییر سلطان و سلطنت چاره کار نیست. باری! تاریخ روی دور تند افتاده بود و فرصت تشکیل شورای سلطنت برای مصدق و فاطمی و ریاست آن برای دهخدا پیدا نشد و روز 28 مرداد ورق برگشته بود.
شبی که من کار را دیدم، قطب الدین صادقی آمد و نقد دقیقی هم ارائه داد که پیشنهاد میدهم دوستان، فیلم آن صحبت ها را هم ببینند.

من بعد مدتها از عسلویه اومدم تیاتر ببینم اگر کسی برای امروز جمعه ۲۰ مرداد بلیط اضافی حرفه ای داره من خوشحال میشم ازش بخرم🙌🌻✌️
09173228974

لولیتای ناباکوف اثری متوسط اما ساختار شکن است، تیاتر لولیتا فقط متوسط است. ان اندک حرفی که ناباکوف برای گفتن داشت هم در این کار به قول خودشان تبدیل به خلا شده بود و باید یک ساعتی ساکت در سکون این تیاتر سر می‌کردی.

کار متوسطی است، یک سری حرف‌هارا پهن می‌کند اما کارگردان توان جمع کردنش را نداشته است. اما نواوری در اجرای کار را دوست داشتم.
ولی با همه این تفاسیر دیدنش را توصیه نمی‌کنم

رمان پر کشش آبلوموف را چند سال پیش خوانده بودم و هیچ فکر نمی کردم فرصت دیدن تئاتری از آن رمان قطور اما جذاب را پیدا کنم.
تیاتر اجرا شده از لحاظ قوت فاصله زیادی با رمان دارد، شخصیت های مهم الگا و شولتز اصلا خوب پرداخت نشده بودند. و فکر میکنم اگر کسی رمان را نخوانده باشد با خود میگوید این شولتز دیوانه کیست؟ یا الگا را ده سال بچه‌تر و ننرتر از شخصیت رمان می بیند.
بازی زاخار با آنچه در ذهنم از او ساخته بودم بسیار فاصله داشت.
اما با همه همه این تفاسیر یاد ابلوموف و زاخارا را برای من زنده کرد و از دیدنش ناراضی نیستم

ایا امکانش هست که عکس دسته جمعی را برای بینندگان ارسال کنید؟