نمایشی با اجرای زیبا و اثرگذار دو بانوی هنرمند که بغضی بی امان به همراه داشت... این دومین کاری بود که از آقای مهرداد خامنه ای تماشا کردم، و ان شاءالله آثار بعدی ایشون رو هم خواهم دید.
حقیقت اینه که ما بردۀ عادت ها و طمع هامون هستیم. همیشه تلاش می کنیم تا فردای بهتری برای خودمون بسازیم، اما هیچوقت داشته های امروزمون راضیمون نمی کنه و قانع نمی شیم. بنابراین باز تلاش می کنیم و باز هم ... و هرگز راضی نمی شیم و رفته رفته تا جایی ادامه می دیم که به اتاقکی در کنار لوله های فاضلابِ حرص ها و طمع هامون خو می گیریم و رویاهامون که حتی می تونه به حقارتِ شنیدن وزوز دوبارۀ مگس های مملکتمون باشه، توی غربتی که خودمون برای خودمون ساختیم تا ابد یک رویای دور از دسترس باقی می مونه ....

خدا قوت به همۀ عزیزانی که برای اجرای این اثر انرژی گذاشتند.