چند روز پیش به تماشای این نمایش در پردیس شهرزاد رفتم. کارهای آقای هاشمی را همیشه دوست داشتم و وقتی اسم خانم آدینه را دیدم مصمم تر شدم که نمایش را از نزدیک ببینم. متن ایرانی نمایش هم مزید برعلت شد تا با یکی از دوستانم به دیدن این نمایش برویم.
متن نمایش موزون و آهنگین بود و برایش زحمت زیادی کشیده شده بود. بازی چند بازیگر به ویژه خود آقای هاشمی نیز قابل توجه بود. همینطور خوانندگان_بازیگران زن نیز جای تشویق داشتند. اما در کل اثر را نپسندیدم و انتطاراتم را براورده نکرد. توقع تئاتر موزیکال و شاد(همانطور که در بروشور ذکر شده بود ) را داشتیم اما دریغ از ذره ای لبخند که بر لبم بیاید. شاید دلیل اصلی این بود که درام اثر به نظرم کم بود و بداعت نداشت. اثر مرا با خود همراه نکرد و نتوانست مرا غافلگیر کند تا جایی که مدام عقربه های ساعت را نگاه میکردم. البته بیان بعضی از بازیگران هم نافذ نبود و خوب به گوش من که در ردیف های آخر نشسته بودم نمیرسید. راستش موسیقی را هم نپسندیدم. به گوشم موزون و کوک نیامد.
بروشور نمایش اما واقعا خلاقانه و جذاب بود و از آن بروشورهایی ست که نزد مخاطبین نگه داشته می شود.
به هرحال از زحمات دوستان ممنونم و امیدوارم موفق باشند.