وارد حیاط عمارت ارغنون میشوی از پله های سالن شماره ۲ بالا میروی و پا به سالن نمایش میگذاری. از لحظه ایی که نور صحنه می آید دو شخصیت سیاه و سفید شما را به دنیایی می برند که لحظه ایی نمی خواهی از ان جدا شوی...چون گفتگوی آن دو گفتگوی من بیننده نیز هست...حتی اگر در جغرافیایی دیگر بگذرد. به شدت با نمایش احساس همذات پنداری کردم. متن نمایش بسیار قوی است و اجرای آن توسط دو بازیگر درخشان به جذابیت اثر نمود بیشتری بخشیده است. کارگردانی ساده و روان اثر به گویا تر شدن مفهوم نمایش بسیار کمک کرده. با کمترین ابزار صحنه تاثیر گذار ترین لحظات را خلق می کنند. نمایش فکر عمیقی در پشت خود دارد و کارگردان ( خانم حیدریان که مترجم اثر نیز هستند) با درک درست و بدون پیچیدگی های اضافه مفهوم را انتقال داده. نمایش کاملا ظرفیت یک کار خسته کننده و پر دیالوگ را دارد اما با دیدن کار متوجه می شویم فرق یک نمایش درست و حرفه ایی با نمایش هایی که با زرق و برق و ادا اصول بی ربط به اثر سعی در جذب مخاطب دارند، چیست. تبریک می گویم به گروه نمایش سانست لیمیتد. موفق باشید.