خیلی دوسش داشتم، همه چیز در خدمت نمایش بود و چه خوب هم در اومده بود، حتی پرده‌هایی که از نمایش نفر دوم جا مونده بود، فقط تنها چیزی که آزرده خاطرم کرد و تمرکزم رو چند بار بهم زد، خنده‌های دوستان دقیقاً بعد از سینکوپه‌ها و نقاط عطف نمایش بود، که البته ایراد به من وارده و دوستان آزادن هر زمان، به هر چیزی که من درک طنزش عاجزم بخندن.