سینما فلیک... یه نمایش مینیمال دوست داشتنی با ریتمی ملایم که سرگذشت عاشقانه بین دو یا سه یا همه ما رو در جهانی کوچکتر، در سالن سینما که قصه گوی حال و احوال ماست و این دژاوو برایمان آشناست، اینکه عاشق تمنای توجه داره، اینکه خود را در دیگری ببینی و دیگری را در خود،اینکه گاهی دوست داری فریاد بزنی و اونچه در دل پنهان داری رو بیرون بریزی، اینکه مانده ای برای بودن با او و اینطور می شود که دیگران گذر عمرت را می بینند ولی شوق بودنت را نه... همانطور که سم مانده بود در انتظار توجه رز.
واقعا نوید محمد زاده توان به اوج رساندن هر نمایشی رو دارد(بیان و بدن) هنرمندی توانا و دوست داشتنی و البته حسین حسنیان هم هنرمند خوش آتیه ای است که نقش متمم هنرمندانه ای داشت و من حال کردم از کارش.
دمتون گرم.