با سلام و خسته نباشید به اعضای محترم این نمایش و آرزوی موفقیت
باید بگم من با چند نفر دیگه با اشتیاق به دیدن این تئاتر رفتیم ولی همه سرخورده شدیم. به نظرم ذهن کارگردان به شکل بی نظمی رو صحنه نمایش بازی میکرد.تمام مدت سعی میکردم ارتباطها رو پیدا کنم ولی موفق نبودم.فکر میکنم چند ایده در ذهن کارگردان بوده که میخواسته همه رو پیاده کنه همه چی خیلی بهم ریخته بود. حضور مداوم خانم پناهی ها که هیچ سرانجامی هم نداشت یا رفت و امد های پی در پی آقای پسیانی به پشت دوربین واقعا هیچ جذابیتی رو در تئاتر ایجاد نکرد. و اصلا چرا باید جلسات کنسل کردن یک تئاتر رو بازسازی کرد و ساعتها روش فکر کرد که چرا این اتفاق اوفتاده؟! اون هم در جامعه ایی مثل کشور ما که معضلات و ناهنجاریهای بسیار عمیق و جدی با اندازه کافی ایده برای نمایش فراهم میکنه و سالها میشه بهشون پرداخت.
اما بخشهای جذاب این نمایش:
بخشی از نمایش که در مورد اجرا یه نمایش سیال در مسکو بوده بنظرم خیلی جذاب بود و ای کاش بشه چنین تئاتری رو که تماشاگر رو با خودش در طول روزها و در جاهای مختلف همراه میکنه واقعا اجرا کرد خیلی جذاب خواهد بود. من هنوز هم به این ایده فکر میکنم. ایده جابجا شدن افراد و قرار گرفتنشون در جایگاه همدیگر هم بسیار ذکاوتمندانه بود.همچنین نقاشیهای روی دیوار خیلی عالی بود. ای کاش این ایده های جذاب رو با بی سر و سامانی و دیالوگهای ضعیف خراب نمیکردن.