فکر میکنید چند سال زندگی میکنید؟! چند سال و با چه کیفیتی گذشته است؟!
تئاتر "نامبرده" را با چشمانی خیس دیدم! حسرت ها و ترس هایم تجسم پیدا کرده و با من روبرو شده بودند...
بازی علی اصغر دشتی با اعداد و سال ها، مکان ها و لهجه ها حیرت انگیز بود! او در گوش شما زنگ می زند: سال هزار و سیصد و پنجاه و پنج! سال هزار و نهصد و هفتاد و یک! تهران! یزد! اسپانیا و سنپترزبورگ!
"لباس ها" در صحنه مذاکره کارگردان، مترجم و مدیرفستیوال، مخاطب را به طرز اعجاب انگیزی به دوران قاجار و عقد قراردادهای ننگین پرتاب میکند! کارگردان با خروج به موقع از صحنه به بیننده اجازه میدهد که خود را در چهره علی باقری ، اصغر پیران و رامین سیار دشتی با نام "علی اصغر دشتی" ببیند! از خود و رویاهایش بگذرد و برای بقا تلاش کند ... ولی افسوس که تاریخ تکرار می شود، کلمات یاری نمیکنند و تنها حسرت از دست رفتن "شب های روشن" باقی میماند!
تابوی گذار از ارزش ها و الگوهای نسل و نسل های پیشین همیشه با ماست و در صحنه شبیه خوانی به تصویر کشیده می شود و مخاطبی که در صحنه های پیش طعم تلخ شکست را چشیده است، فرصت احیا خویشتن را ... دیدن ادامه ›› پیدا میکند!
ترس از کارهای کرده و ناکرده، حرف های زده و نازده و سال های رفته میتواند نامبرده را همچون اتحاد جماهیر شوروی به فروپاشی بکشاند! اما رقص به یاری او می آید... دستی دراز می شود...گوش مادری آماده شنیدن است... نامبرده می تواند صدها شب روشن بسازد