دیشب بعد از اینکه با 20 دقیقه تاخیر اجازه ورود به سالن داده شد من و دوستم رفتیم سر جای خودمون تو ردیف سوم نشستیم که یکباره مسئول سالن اومد سمت ما و ازمون خواست که اگه امکانش هست بریم ردیف بالاتر که خالی بود بشینیم تا مهمان های ویژه شون بیان جای ما بشینن.من و دوستم یه نگاهی به هم کردیم و رفتیم تو صندلی های خالی ردیف چهارم نشستیم (طبعن با این تصور که بلیطی فروخته نشده برای این ردیف که اگه اینطور بود حتمن درخواست اون مسئول رو رد میکردیم)دقایقی نگذشته بود که دوستانی که برای ردیف چهارم بلیط تهیه کرده بودن اومدن و دلیل پر بودن جاشون رو جویا شدن.خلاصه موقعیت ابزوردی بود.یه تعدادی آدم با بلیط های از قبل تهیه شده به دنبال نشستن روی صندلی های خودشون و مسئولان سالن که درمونده برای پاسخ .دوستان در نهایت نشستن رو پله ها و ما هم روی صندلی های تصرف شده ی اونها.
نمایش شروع شد و من در طول مدت نمایش به دوستانی که روی پله ها نشسته بودن و جاشون رو که ما تصرف کرده بودیم فکر میکردم و نمایش داشت همزمان از رنج ملت و جفایی که در حقشون شده میگفت.