بازی کاراکترهای سنمار و نعمان خیلی خوب بود؛ یه چیزی که خیلی خوشم اومد انگشتر به دست داشتن این دوکاراکتر بود و با رنگ های مناسب؛ ریزه کاری خوبی بود. جایی که سنمار از نشستن تیرها به جگرش صحبت می کرد با دست روی قلبش زد، در حالی که بهتره دقیقن به همون جگر بزنه تا کلام و تصویر یکی بشه. در کل کار رو دوست داشتم و لذت بردم. دست کسانی که ادبیات نمایشی ایرانی رو زنده نگه می دارن درد نکنه.