خیلی از دوستان اشاره کردن که این نمایش کپی برداری از یک سریال هستش...
من سریال مدنظر رو ندیدم ولی تو این نمایش شاهد بازیهای بی نظیری بودم
بازی خانم پناهی ها و آقای ابر تو این نمایش بی نظیره
مخصوصا دقایق آخر نمایش، این بازی بسیار نفس گیر میشه و مرز بین نمایش و واقعیت برداشته میشه....در حدی که باید به خودت یادآوری کنی که این یه نمایشه تا فریادی نزنی و اعتراضی نکنی و دخالت نکنی...
واقعا تصور اینکه هر شب این حجم از احساسات وسط یه نمایش گذاشته میشه، قابل تقدیره...

پیام نمایش رو هم به نظرم تو یک جمله میشه جمع کرد:
ماری از خودت بگو!
ماری : من همسر یوهان و مادر سه دختر هستم.