برای بار دوم این نمایش رو دیدم، مثل بار اول که تو تماشاخانه پالیز دیدم برام جذاب و گیرا بود، با کمی دیالوگهای حذف شده، مخصوصا تو صحنه آخر.
خیلی دلم میخواست دوباره این دیالوگ رو بشنوم:
"میلاد: حسرت برای من یعنی تو که با این سنت سوار موتور هزار میشی و کسی کارت نداره ولی من از ترس تو نمیتونم سوار موتور بابام بشم."
بدرخشید.