" بحریست بحر عشق که هیچش کناره نیست
آنجا جز آن که جان بسپارند چاره نیست
هر گه که دل به عشق دهی خوش دمی بود
در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست "
انگشت اشاره ی بهروز غریب پور در این اثر ، که مشحون جلوه های خیره کننده ی بصری و مضامین بلند معنایی در قالب نظم است ، سمتی را نشانه رفته که عمریست قبیله ی زیبا اندیشان تاریخ جغرافیای مظلوم ، همان جهت را نشان گرفته اند .
در جای جای این نمایش هنرمندانه ، اثر انگشت مولوی ( پیامبر مذهب عشق ) در روایت و امضای حافظ و سعدی ( دو سلسله جنبان قبیله ی عشاق ) در معنا ، آشکارا پدیدار است .
این اثر نیز مانند دیگر آثار هنرمند دانشمند ، غریب پور گرامی ، مرزهای دنیای واقع را می شکند ، خیال را به پرواز در می آورد ، زمان را متوقف ... دیدن ادامه ›› می سازد و بیننده را به عمق تاریخ پرتاب میکند تا همراه شیخ صنعان دل به دختر ترسا ببندد و به مهابت پدیده ای به نام عشق پی برد که در سرسپردگی به معشوق هیچ حد یقفی نمیشناسد و آنگاه که شکستی ، و عشق ، تو را از میان برداشت ، معشوق ، جان به عاشق صادق می سپارد و در این نقطه است که منی و تویی از میان بر میخیزد ، و این تجربه ی زیسته ی مولاناست که صید صیادی چون شمس شد و قمار بازی شد که " بنماند هیچش الا هوس قمار دیگر " هم او که سجاده و مکتب و کرسی افتا را وانهاد و سر سپرده ی عشق شد " سجاده نشین با وقاری بودم // بازیچه ی کودکان کویم کردی " .
دست مریزاد به استاد غریب پور و همه ی عوامل اجرایی این اثر ارزشمند . خدا قوت