دوستان ...
وال ما را خورده است . . .
و ندانسته بر دیوار ستون فقراتش میخ می کوبیم...
پنجشنبه شب به دیدن این تیاتر رفتیم، خوب بود حداقل بهتر از نقدهایش، آنقدر که در هیچ و هیچ ماندن دنیا باز سرگردانم کرد، روح حسین پناهی شاد
چه مهمانان بی درد سری هستند مردگان
نه به دستی ظرفی را چرک می کنند
نه به حرفی دلی را آلوده
تنها به شمعی قانعند
و اندکی سکوت . . .

دوستان
وال ما را نخورده است...