قبل از اینکه رگبار نظر منفی ام رو روی سر این نمایش بریزم میخوام اولش از شخصیت محترم آقای مرادی تشکر کنم. ایشون در کنار آقای مسعود دلخواه دو تا از کارگردان هایی هستند که به مخاطب خیلی احترام میذارن و همیشه رفتار خیلی دوستانه و کلا دوست داشتنی با تماشاگران دارند.برخلاف خیلی از کارگردان های تئاتر که انگار از مخاطب طلبکار هستند.اما از این موضوع که بگذریم این کار رو برخلاف سایر کارهای آقای مرادی دوست نداشتم.این نمایش باز هم برای من مثل خیلی از کارهای جدیدی که دیدم هیاهوی بسیار برای هیچ بود. اینهمه تبلیغ شد از این کار و اینکه ما سه چهار ماهه داریم برای این کار تمرین می کنیم. واقعا سه چهار ماه برای این کار تمرین شده بود؟ چرا در حین اجرا این حس که برای اینکار سه چهار ماه تمرین شده به آدم دست نمی داد؟ چرا اجرا به نظر ناپخته بود؟ غیر از اون مشکل با متن هم داشتم.دیگه این قضیه من تو را دوست دارم و تو او را و او دیگری را دوست دارد و همین طور این چرخه ادامه دارد و هیچ وقت انسان ها عاشق فردی که دوستشان دارد نیستند حداقل برای من یکی جذاب نیست. این موضوع که من تو را دوست دارم و تو او را و غیره بدون هیچ گونه هدف جدیدی چه پیامی میخواد داشته باشه؟ مشکل از متن چخوفه یا از اجرای دوستان از متن نمی دونم.ولی بیان این موضوع بدون هیچ هدفی دیگه جالب نیست و بیش از صد بار در این زمینه فیلم و سریال تکراری دیدیم.در پایان فقط باید یه آفرین هم بگم به امیرحسین فتحی که بدون هیاهو هرروز مشغول بهتر شدنه و من همیشه اینجور بازیگرهارو بیشتر می پسندم که هرروز با تلاش بسیار سعی می کنند بهتر بشند و پله پله و با آرامش این مسیر رو طی می کنند.