با سلام
امیدوارم نقدی که می کنم سازنده باشه.
اول از همه خسته نباشید به تمامی عزیزان حاضر در این نمایش و بخصوص کارگردان و بازیگر توانمند کشورمون آقای سجاد افشاریان.
این که یک نفر هم نویسنده باشه هم طراح هم کارگردان، معنیش اینه که یک نفر کار 3 نفر رو انجام بده و خب در هر کاری سبب کاهش کیفیت میشه، در کار هنری، بدتر. البته میدونم که این قضیه بخصوص در مورد تئاتر زیاد دیده میشه و بهتره به عنوان یک انتقاد ادبی، جدا بهش توجه بشه.
شاهد یک نمایش بودیم با عدم پیوستگی یا به عبارت بهتر گسیختگی های آزار دهنده. ارتباطات ضعیف بین شخصیت های داستان، دیالوگ های نامفهوم حاصل از تشویشات ذهنی و استفاده نامناسب و بی مورد از فناوری روز (شبکه اجتماعی اینستاگرام)، استفاده بی مورد از حضور حضار در صحنه نمایش (که واقعا نمیدونم اینتراکتیو
... دیدن ادامه ››
کردن چه دستاوردی داشت؟!)
یک نمایش دو ساعته نامفهوم و خسته کننده با موضوع نرسیدن های رمانتیک.
بحث، بحث مخاطب عام و خاص نیست. این نمایش یک اثر چند لایه نیست که مخاطب عام متوجه نشه. انتظار میره وقتی یک کاری، هزینه بالایی چه به لحاظ ریالی و چه به لحاظ زمانی داره، به همون میزان احساس مسئولیت و کیفیت کار هم بالا باشه. امیدوارم نظارت بر کارهای نمایشی، صرفا محدود به سانسورهای خنده دار نباشه، بلکه شامل بررسی تناسب کیفیت کار و هزینه پرداختی هم بشه.
در نهایت، اکثر بازیگران انرژی خوبی گذاشتن و کار بازیشون خوب بود، اما وقتی داستان و دراماتولوژی ضعیف باشه، واقعا نمیشه کاریش کرد.
با تشکر