خسته ام ..
خسته ی تکرارِ عبث
و در بند گره ای که چرا نیست میان من و تو ....و سوالی دارم که چرا در بندیم ..بند تبعیض و نژاد؟
و در این صبح سپید و نوای سروش ....دست و پای چراست در زنجیر و غل
و زنجیر بدوش؟
و بر روح پرِ زخمِ تحقیر؟
کاش فرق میان من و تو این نبود.... و نبود فاصله ای... کاش بر چشم نبود.. پرده ی عصیان و غرور...
کاش در چشم تو ..من ، من بودم و بس..
خسته ام،
خسته ی چرخه ی دوار عبث ..
کاش بیگانه نبود... نگاه من و تو ...
و مگر نیست که ما پیکره ی یک روحیم؟
....و مگر نیست که همه از خاکیم؟
...........و مگر نیست که از شروعی پاکیم؟