با سلام
چنین است که هم میخواهم اجراهای امیرعلی ابراهیمی را در تئاتر ببینم و قطعا خواهم دید، تا کنون نیز چنین بوده است و این هم واقعیت و هم حقیغت حغیقت است.
در فضای کنونی جامعه که حال تئاتر خوب نیست(در همه جهات) به ایشون و گروهشون دست مریزاد می گویم برای تولید یک تئاتر.
پیراندلو به خودی خود در جهان ادبیات و نمایشنامه نویسی شناخته شده و صاحب آثار شاخص می باشد و این نمود از بن مایه قدرتمند این نمایشنامه دارد.
کارگردانی و طراحی و خلق شخصیت ها بسیار برایم جالب بود. از این نظر که از ارتباط، تجانس و انسجام خاصی برخوردار بود. هیچگاه ندیدم امیرعلی ابراهیمی اجرایی داشته باشد صرفا برای اجرا. تفکر بن مایه تمام آثار انتخابی و اجرایی او می باشد. که با سبک خاص تفکر و اجرایی خودش به صحنه می رود. حرفهایی برای گفتن دارد. این تئاتر نیز حرفهایی برای تفکر داشت. با اینکه بازیگران در اجرای خود به تعالی نرسیده بودند اما الگوهای رفتاری خاص در بازی شخصیت ها نشان از میزانسن ها و هدفمندی خاصی داشت که ما را به سمت یک معنای واحد راهنمایی می کرد. رفتارهای دردمنشانه، قضاوت هایی که همه جا روان است و راوی که به موازات صحنه ها در جهت رسیدن به حقیقت تماشاچی را راهنمایی می کند.
برای تفریح تئاتر نمیبینم و دیدن این اثر توصیه می شود.