امروز وقتی خبر ضد و نقیض حکم قصاص حمید صفت رو خوندم ناخودآگاه یاد اجرای شب 25 تیر 96 افتادم
زمانی که تا اومد میکروفون رو دستش بگیره بخونه، یهو برق کل سالن رو قطع کردند و هممون با نور موبایلامون صحنه رو روشن کردیم و صدای رسایی که نیاز به هیچ میکروفون و موسیقی و نوری نداشت.
تو اون ظلمات سالن 2 شهرزاد این بدترین توهینی بود که تو ذهنم موند، دیگه از اجرای شبهای بعدی خبر نداشتم تا الان که نظرات رو خوندم متوجه شدم.
انگار هیچ چیز براش روی خوش نداره
نه کار
نه قانون
نه زندگی شخصیش
به جز محبوبیتش بین طرفدارانش.
ایشالا که بخیر بگذره!