خیلی وقته با مونولوگ میونه خوبی ندارم. ولی بعد از مدتها یه مونولوگ خوب و دلنشین دیدم. من رو خیلی یاد مونولوگ های صدسال پیش از تنهایی ما و جوجه تیغی انداخت .البته که در مجموع دیدنش خوبه و حس و حال خوبی میده. طنز و اندوه توامان .