واقعا خوب بود. لذت بردم. من تازه دیدن تئاتر رو شروع کردم و بقیه میانگین هم همین طوری باشند و لذت ببرم میشه جزو کارهای روتینم.
‌
‌
بخش اول رو که به فقدان نزدیک‌تر بود بیشتر دوست داشتم.

اونجا که در مورد فقدان مادر صحبت می‌شد و دلیلش رو فهمیدیم بغضم گرفت.
فضای خانواده واقعا خوب دراومده بود و مغزم راحت می‌تونست قبولش کنه.
تیکه‌هایی هم داشت که آدم می‌خندید. فضای کلیش تلخی‌ای داشت که آدم راحت حسش می‌کرد.

من نمی‌دونم نمایش به شکل تراپی هم مفهوم درستی هست یا نه، اما این طور که من این نمایش و داستان رو دیدم، روایت و توصیف درستی از بازماندگان یک مرگ مهم رو نشون می‌داد و آدمی can relate to it و اینا.