قبلا اجرای دیگه ای از این نمایشنامه رو در تئاتر مستقل دیده بودم، این بار چون می دونستم اکثر بازیگران هنرجوهای آکادمی آقای زندگانی هستن انتظار متوسطی داشتم ولی بازیگران بالاتر از انتظارم ظاهر شدن، اون چیزی که بیش از همه مشهود بود انرژی بالایی بود که کل بازیگرا گذاشته بودن و واقعا با تمام وجود روی صحنه بودن، موسیقی کار رو خیلی دوست داشتم، طراحی لباس ها و گریم ها هم خیلی خوب بودن، اگه یه مقدار شوخی های جنسی کمتر بود بهتر میشد چون واقعا این متن خودش کشش بسیاری داره و نیازی نیست با این دست شوخی ها بخواد تماشاچی رو جذب کنه، تعدادی کودک همراه پدر و مادرهاشون به سالن اومده بودن که خب در مورد سکوت در سالن تئاتر توجیه نبودن و مدام حرف می زدن و بقیه با هیس هیس گفتن ساکتشون می کردن و باز روز از نو، پدر و مادر محترم لطفا بچه ها رو در مورد شرایط سالن تئاتر توجیه کنین (البته اگه خودتون توجیه هستین که بعید می دونم!) کلا اینکه چرا کودک تو سالن ها راه میدن خودش سوالیه که بی جواب مونده.