درد ِ مشترک را فرباد کنیم
نوشتاری از مسعود طیبی استاد دانشگاه و کارگردان
چه رخ دادی انسان را مجبور به واکنش می کند؟زمانی که شرایط محیطی اولیه تحت تاثیر اپوننت کا‌راکتر ویران می شود و پی وتال کاراکتر تلاش‌در حفظ آن دارد.
جایی که همه چیز ویران می شود و آرزوهای بر باد رفته مُشتی جوان عاشق تبدیل به کابوس هایشان می شود.
پس دیالکتیک اثر دراماتیک با روح مخاطب پیوند می خورد.
منظور از نگارش این سطور تحلیل نمایش نیست و اصلا قصد ندارم در اینجا بدان ورود کنم
نیت نشانه شناسی یک درد است
ترکیب پلی فونیک یه زجر که چون خوره روح آرزو های نسلی که عاشق بازیگری، تاتر و سینما هستند را خورده است.
اثر روان، شیوا، نرم، سیاه با تم ... دیدن ادامه ›› آبی درد را باخنده چون زهر در کامت می ریزد
بحث های تکنیکی و کاستی های احتمالی جای خود...اما کاری تامل برانگیز بود و قابل تقدیر
تاکیدمی کنم این یک نوشتار است نه نقد و تحلیل علمی