این نمایش مثل غذایی بود که مواد اولیه عالی داشته اما خروجی اصلا دلپذیر نشده! سالن تئاترشهر، دکور خوب، درون مایه داستان خوب، بازیگران اصلی خوب، تعداد بازیگران زیاد با لباس های جالب و… اما خروجی؟ به شدت کسل کننده!
تا الان در هیچ ماجرایی یادم نمیاد انقده مصدق نامی ازش باشه اما خالی و بی تاثیر بوده باشه. شما تصور کن بازیگری خوب با صدا و لباسی خوب رو در نقش مصدق داریم که تو کل نمایش به غیر از یک سری مفهوم و جمله تکراری هیچی نمیگه هیچ بازی خاصی از بازیگر گرفته نمیشه یکی از شخصیت های مهم تاریخ معاصر ایران و این نمایش کل چیزی که ازش نشون داده میشه یک عکس یادگاری گرفتن و چندتا دیالوگ ساده و مفهوم های تکراریه. این به کنار شخصیت اصلی معشوق یا همسر دکتر نون اصلا هیچ شخصیت پردازی خاصی نداره جز این که ساز میزنه(اونم نه واقعا در اجرا) و این که دخترعموشه.
به قول فرد کنار دستی من در سالن، حامد کمیلی هرچقدر هم که زور میزد و روی کف صحنه غلت میخورد باز نمیتونست تنهایی کار رو در بیاره. هرچند که بازیش واقعا خوب و نشان از توانمندیش بود.
یک عدم هماهنگی هم در صدا برداری حس میشد این که گاهی صدا موزیک در حین دیالوگ گفتن بازیگرا ابالا بود که چیزی شنیده نمیشد یا در پایان جوری صدا موزیک بالا رفت که وز وز باندها شنیده شد و گوش تماشاچی ها درد گرفت.
در آخر به نظرم خیلی سخته که نمایش و قصه ای در دل این برهه زمانی از تاریخ معاصر که پر از درام و اتفاقه (کودتای ۲۸ مرداد) تعریف بشه و انقده دستش خالی باشه که مخاطبین حوصلشون سر بره و خیلی ها هی با گوشی ساعت رو چک کنند.