نمایش خوبی بود وبیشتر این خوب بودن رو مدیون نمایشنامه اش بود..
علاوه بر رمان هایی که در توضیحات ذکر شده، هر چه بیشتر به انتهای نمایش نزدیک میشدیم ذهن من به سمت رمان ۱۹۸۴ جورج اورول میرفت..در چنگ تشکیلاتی بزرگتر و فاسد تر و منفور تر از تصورات بشر گیر کردن و دست و پای بیهوده زدن و در نهایت تن دادن به خواسته سیستم!
بهم ریختگی نظم زندگی اقای کا، محدود شدنش و در نهایت استیصالش به خوبی نمایش داده شد..ایده درِ متحرک رو خیلی دوست داشتم..
نکته ای که یه مقدار تو ذوق میزد یکدست نبودن بازی ها بود..اکت پسر خانواده خیلی دور و بی ربط بود نسبت به بقیه اعضا خانوادش و مخصوصا نحوه بیان دیالوگ هاش در دفتر وکیل به قدری خنثی بود که برای من باور پذیر نبود! بازی بازیگران منشی و ابدارچی هم میتونست تاثیر گذارتر باشه...
انفعال اقای کا نسبت به زندگیش یا بهتر بگم انفعال ما نسبت به جهانی که دَرِش زندگی میکنیم به حوادث، به ادم ها، انفعالمون نسبت به پایمال شدن پیش پا افتاده ترین حقوقمون که در طولانی مدت میتونه منجر به از دست دادن آزادی وهویت مون بشه پدیده ترسناکیه..
در مجموع تجربه جالبی بود و پایان درست و بجایی داشت..