تنهایی...
تنهایی...
تنهایی...
این رنج افسار گسیخته، این دردِ همیشگی، این مرگ تدریجی!
ما تنهاییم، ما تنها میمونیم، ما تنها میریم حتی اگه دوقلو به دنیا بیاییم.
گرچه این سبک متن و اجرا باب میل من نیست ولی این نمایش در کمال صداقت، رسالت خودش رو انجام میده. شاید در طول اجرا کمی در افکار خودم غرق شدم تا خود روند اجرا، ولی با اون پایان بندیِ زیبا واقعا در خودم فرو رفتم، به اون جایی که هممون ازش میاییم و در نهایت به همون جا هم میریم، تنهایی!
"تو به خدا اعتقاد ... دیدن ادامه ›› داری؟!"
وای که چقدر وحشتناکتر میتونه بشه این تنهایی اگه...
یا رفیق من لا رفیق له

بازی ها به اندازه و دقیق بود، کارگردانی هم کاملا در جهت متن و محتوا. دست مریزاد، خدا قوت