.
من! پادشاهِ مقتدرِ کشوری که نیست!
دل بسته ام ، به همهمه ی لشکری که نیست!

 در قلعه، بی خبر ز غمِ مردمان شهر
سر گرم تاج سوخته ام، بر سری که نیست!

دیریست اینکه مردمِ من مثلِ بیوه‌ها،
نان می‌خورند و حسرتِ نان‌آوری که نیست...

 هر روز بر فرازِ یقین، مژده می دهم
از احتمال آتیه ی ... دیدن ادامه ›› بهتری که نیست!

 بو برده است لشکر من، بس که گفته ام
از فتنه های دشمنِ ویرانگری ، که نیست!

 من! باورم شده ست که در من، فرشته ها،
پیغام می برند ، به پیغمبری که نیست!

 من! باورم شده ست ، که در من رسیده است،
موسای من، به خدمتِ جادوگری که نیست!

 باید ، برای اینهمه ناباوری که هست،
روشن شود، دلایلِ این باوری که نیست!

 هرچند ، از هراسِ هجومی که ممکن است،
دربان گذاشتم به هوای دری که نیست،

 فهمیده ام ، که کارِ صدف های ابله است،
تا پای جان، محافظت از گوهری که نیست!!

‌
#حسین_جنتی