از تماشای بی چرا زندگان لذت بردم. انگار آلبومی از مشکلات جامعه ورق می زدم. اینکه روزنامه نگاری دچار افازی و زبان پریشی بشه و نتونه درست جمله بسازه تمثیل درخور توجهی بود همونطور که فیلسوف ما خواهان نداره و باید با گوسفندها هم کلام بشه... نقدی که نویسنده در تلاش بود بیان کنه رو درک کردم و بازی های درخشانی دیدم. آقای دانش بهزادی فوق العاده بودن، خانم میرامینی فاصله نجومی با کارهای تلویزیونی اش داره و به شدت در این نمایش می درخشند... خسته نباشید به خانم شعبانی و تیم درجه یک شون برای تلاش و اثر دغدغه مندی که خلق کردن