امشب به تماشای بی چرا زندگان نشستیم ، اگر چه که داستان رئال غمناکی بود ولی کاملا به دل نشست و تا آخرین لحظه من همراهیش کردم و غرق داستان و بازی های فوق العاده اعضای گروه بودم . نقش پردازی ها و انتخاب بازیگر عالی بود ، ممنون و دستمریزاد به خانم ها لیلی عاج و الهام شعبانی . همه چیز سرجای خودش از نور و صدا و داستان و شخصیت پردازی عالی بود . به جرات شد نامبروان نمایش هایی که سال ۱۴۰۱ تا به الان دیدم .
با بازی خانم میر امینی چند بار بغض کردم با شخصیت داستانی ساناز نجفی هم بسیار همراه شدم . در کل این نمایش رو از دست ندید . قطعا ارزش دیدن داره . به هرحال این سوگ و غم تمام جامعه ی مارو فراگرفته از شمال تا جنوب از شرق تا غرب و چیز ناآشنایی نیست که همه به نحوی بی چرا زندگانیم در این دوره از زمان ، حال چه بهتر که حداقل این واقعیت ها رو با بازی های دلچسب بازیگران مسلط بدون حتی یک تپق و خطا و داستان پردازی خوب ببینیم